Week 9
Door: Vanity Veraar
Blijf op de hoogte en volg Vanity
19 Januari 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Dag 61 maandag 19 januari
Vandaag werden de vrijwilligers en ik om 08.30 opgehaald voor de introductiedag. Ik had nog een beetje hoofdpijn, maar gelukkig niet zo erg. Er waren twee taxi’s voor 18 mensen. Dit was natuurlijk niet genoeg voor al onze koffers en de zitplaatsen in de auto. Goed geregeld door Sasts waar activityinternational bij is aangesloten. Er werd nog een taxi gebeld. Er waren nu drie taxi’s en 18 personen. De koffers zijn in de taxi’s verdeeld en wij de vrijwilligers moesten op de koffers of op de schoot van elkaar zitten in de auto. Dit zal je in Nederland nooit tegenkomen haha, maar hier kan alles. Aangekomen bij het Sasts gebouw kregen we een introductie over wat je kan doen in Kaapstad, waar je voor op moet passen, welke taxi’s je wel/niet moet nemen etc. Alles wat ze vertelden wist ik al aangezien ik dit al had meegekregen in de 2 maanden dat ik hier ben. Na de introductie kregen we een looptour door Kaapstad. Sommige vrijwilligers waaronder ik hebben hier niet aan meegedaan, omdat wij al langer in Kaapstad zijn. Ik ben met twee meiden in een park gaan zitten en we hebben lekker geklets. Om half 3 zijn wij terug gegaan naar het sasts gebouw. Inmiddels had ik al contact met verschillende Nederlanders, 1 daarvan zit in hetzelfde gastgezin als mij. Erg leuk om dit al te weten. We hebben een groepsapp gemaakt met de Nederlanders die deze middag aanwezig waren bij de introductie, zodat we contact konden houden. We zitten namelijk allemaal verdeeld in verschillende gastgezinnen, vrijwilligershuizen en hostels. Om drie uur werden we naar ons gastgezin gebracht. Erg spannend, de meeste waren zenuwachtig en ook ik. Je weet niet wat je kan verwachten, waar je terecht komt, hoe de mensen zijn etc. Aangekomen bij mijn gastgezin deed hun zoon Matthew de deur open. Hij heeft ons rondgeleid, omdat de ouders (Colleen werkt in een kinderdagverblijf van haar moeder) en Neal heeft een eigen bedrijf, auto’s spuiten) nog niet thuis waren. Wauw wat een huis super groot, hier ga ik mij de aankomende 4 weken wel vermaken dacht ik. Rond 17.00 uur kwam de vader thuis en rond 18.00 kwam de moeder thuis. We hebben gezamenlijk eten gekookt en de tafelgedekt. Ondertussen werd ons verteld dat er geen huisregels zijn, doe wat je thuis ook doet, want ze willen dat we ons thuis voelen. Ik weet nu al dat we geluk hebben, want bij sommige gastgezinnen moet je doordeweeks om 22.00 uur thuis zijn en in het weekend om 24.00 uur. Het zijn lieve, zachte mensen die het beste met je voor hebben en willen dat je een onvergetelijke tijd met hun, maar ook in Afrika hebt. De twee andere vrijwilligers zijn 29 Michelle (Nederlands) en 42 Channan(Oostenrijks afkomst Turks). We waren allemaal kapot van deze dag dus zijn vroeg naar bed gegaan. Morgen zou onze eerste dag zijn op het weeshuis, super spannend en ik heb er erg veeel zin in!!!!
Dag 62 dinsdag 20 januari
Eerste werkdag
Dit was mijn eerste werkdag op mijn nieuwe project. Het is een project voor weesmeisjes tussen 5 en 21 jaar oud. Ik moet werken van 13.00 uur tot 18.00 uur. Heerlijke tijden. In de ochtend konden we dus rustig aan doen. De andere twee meiden en ik hebben gezellig ontbeten en we hebben rustig aan gedaan, omdat we moe waren van gisteren. We worden elke dag naar ons project gebracht door de gastvader en door de gastmoeder worden we opgehaald. Dit omdat ze het gevaarlijk vinden als we gaan lopen. Om 12.40 werden we naar ons project gebracht. Aangekomen op het project zag je verschillende meisjes in de kantine/ eetzaal zitten. Onze gastvader bracht ons naar de social worker. De social worker heeft ons een introductie gegeven over de meisjes en wat we kunnen verwachten. Het zijn 32 meisjes, de jongste is 5 jaar oud en de oudste 21 jaar. Het zijn meisjes die zijn mishandeld, misbruikt zowel psychisch als emotioneel, verkracht, afgestote, verlaten, verwaarloosd, naar beneden gehaald noem maar op. Er zitten meisjes bij waarvan ouders zijn gestorven aan hiv of aids. Deze meisjes gaan dan naar familie vaak wil familie de kinderen niet meer naar 4 maanden en komen terug op hun beslissing, waardoor de kinderen in het weeshuis terecht komen. Dit raakte mij en vond ik pijnlijk om te horen, omdat ik dit zelf niet zo ken. Er zitten vele zusjes in dit verblijf. De meisjes zelf vinden het niet leuk in het weeshuis, ze vinden het een gevangenis en gaan het liefst naar huis. Deze weeskinderen zijn verantwoordelijkheid geworden van de overheid en zijn uit de gevaarlijke situatie gehaald. In dit weeshuis krijgen ze dus ook dat wat ze nodig hebben, zoals ze gaan allemaal naar school, hebben genoeg kleding en speelgoed. Dit is wel anders dan het project waar ik hiervoor zat. Er zijn 3 verschillende weeshuizen; voor meisjes, voor jongens en voor jongens en meisjes. Dit is zo gedaan, zodat zusjes, broertjes of broertjes en zusjes bij elkaar gezet kunnen worden en niet ook nog gescheiden worden. Dit vond ik goed om te horen. In ieder geval nog iets positiefs. De social worker leidden ons rond en als einde kwamen we in de kantine aan waar 15 meisjes zaten. Ze waren net klaar met eten en wij hebben ons aan hun voorgesteld. Na het voorstellen moesten de meisjes bidden en as ze klaar waren mochten ze naar ons toe komen. Niet alles meisjes kwamen, want het was toch een beetje eng. Nadat een paar meisjes ons een knuffel hadden gegeven kwamen er meer. Ik keek en de social worker was weg en eigenlijk iedereen was weg. De twee hostmoms, de manager haha iedereen. We hebben de hele dag spelletjes gedaan met de kinderen. Het viel ons op dat wij overgelaten werden aan de kinderen en hun moesten vermaken in de tijd dat we er waren. Er is een trampoline die bijna op zijn end is heel gevaarlijk, schommels, ballen en springtouwen. De vrijwilligers en ik besloten om activiteiten voor de volgende keer te verzinnen voor de meisjes om hun bezig te houden. De kinderen waren super druk en sprongen, trokken aan ons, schreeuwde veel, luidruchtig, maar toch was het erg leuk. De oudere meiden krijgen geld mee om snoep te halen, zodat zij het uit kunnen delen aan alle meisjes van het weeshuis. We hebben met de kinderen een spelletje nikkis gedaan, de bal uit de boom geprobeerd te krijgen met een bezemsteel en jaar hoor dit was gelukt. Het was fijn om te zien dat de meisjes het leuke vinden dat we er waren en graag wat met ons wilde doen. Het was een zware dag met veel indrukken. Wauw wat was ik moe zeg en de tijd ging heeeel langzaam.
Om 18.00 uur werden we opgehaald door de gastmoeder. We hebben heerlijk gegeten. De gastvader kan super goed koken wauw. We lazen al in het vrijwilligersboekje die vrijwilligers hebben gemaakt dat je hier aankomt door het heerlijke eten. Wauw dat geloof ik graag. Na het eten hebben we een filmpje aangezet in de kamer en zijn vroeg gaan slapen, want wat waren we moe.
Dag 63 woensdag 21 januari
Tweede werkdag
In de ochtend ben ik lekker gaan zwemmen en heb ik rustig aangedaan. Ik heb al mijn foto;s van mijn iphone afgehaald, omdat deze bomvol zat. Ook ben ik mijn blog verder gaan schrijven, want daar ben ik vanaf dag 18 zondag 7 december niet meer aan toegekomen. Heel wat in te halen dus. Gelukkig heb ik alles in een boekje opgeschreven wat ik heb gedaan.
We werden om dezelfde tijd naar ons project gebracht als gisteren. Aangekomen op het project zijn de we naar de manager gegaan en we hebben daar een gesprek gehad over de meisjes en de vragen die wij hadden. De meisjes verblijven minimaal 2 jaar en ze proberen contact te houden/ vinden met familie om de meisjes daar onder te brengen. Ze behouden contact om te kijken of het veilig is en als een meisje is verkracht door iemand uit de wijk waar ze vandaan komen dat deze weg is of dat het meisje veilig als ze haar weer thuis plaatsen. Er was 1 meisje gisteren die niet veel sprak en werd weggepest (bij het handje klap). Hier hebben we navraag over gedaan. Dit meisje is hier net 3 maanden en is doof, vandaar dat ze niet spreekt. Zij gaat naar een speciale school voor kindertjes die doof zijn. Alle meiden die in het weeshuis zitten gaan niet allemaal naar dezelfde school dit is onderverdeeld. Als we nog meer vragen hadden de deur staat altijd open bij de manager. Vervolgens ben ik buiten met een paar meiden gaan zitten en we hebben lekker geklets. Vervolgens was het 3 uur en dan komen alle meisjes thuis van school. Allereerst gingen de meisjes naar binnen om hun schooluniform uit te trekken en andere kleding aan te doen. Daarna kwamen ze naar beneden om de lunchen. De oudere kregen drie sneetjes broden de jongeren 2 en daarnaast koffie. He wat koffie groter konden onze ogen niet worden. Waarom krijgen al deze kinderen onder de 20 jaar koffie. Zelfs de kinderen van 5 jaar krijgen koffie. Wauw mijn mond viel open en ik begreep nu wel, waarom de kinderen zo staan te tippen de hele dag. Na het eten moesten de kinderen bidden. Van 16.00 uur tot 17.00 uur moeten de kinderen huiswerk doen, daarna mogen ze naar buiten. Ik ben met een meisje huiswerk gaan doen. Rekenen super leuk. Ook omdat ik het kan lezen, want het Afrikaans lijkt toch erg op het Nederlands. Daarna hebben we met de oudere kinderen gezeten en hebben hiermee gepraat. De jongere kinderen kwamen later en ze vinden het toch erg leuk om ons haar te doen. Ik vind dat helemaal niet erg want wat is het lekker als iemand anders je haar doet haha. Aangezien de kinderen gisteren allemaal snoep en chips hadden had ik mijn eigen chips meegenomen. Mijn vader had deze gekocht, het was paprika met chilli. De kinderen vroege of ze deze mochten proeven, want deze hadden ze nog nooit gezien. Wauw erg pittig maar ze vonden het heerlijk, omdat hunzelf ook pittig eten. Ik moest navragen bij mijn vader waar hij deze in afrika gekocht had, want deze willen ze vaker. Om 18.00 uur werden we weer opgehaald en we hebben heerlijk gegeten, zoals elke dag. Daarna zijn we een filmpje gaan kijken en gaan slapen, maar dit lukt niet helemaal. We moesten eerst drie muggen, een spin, een tor en een vlieg vangen/ doden haha. Op de spin aan gelukt. Ook waren we een beetje hyper doordat we Chanan een vrijwilliger een cocosmuffin ging eten (dit was ons toetje in de avond, maar we hadden er twee en nog maar 1 opgegeten). Michelle en ik vonden het toch wel een goed idee dus hebben deze ook opgegeten. Niet wetende dat we er druk van werden.
Dag 64 donderdag 22 januari
Derde werkdag
Vandaag waren we weer vroeg wakker. Net als gisterenochtend hebben we oefeningen gedaan. Heerlijk wakker worden. Daarna hebben we net als elke ochtend met elkaar ontbeten. Daarna ben ik verder gegaan aan mijn blog. Om 12.40 kwam de gastvader thuis om ons naar ons werk te brengen. Aangekomen waren er geen kinderen dus wat moesten we doen. We vroegen aan de schoonmaakster om te helpen, maar ze had alles al gedan zei ze. Het hele pand was nog vies onder het stof, maar het was klaar blegh. Ik bedacht mij dat we activiteiten met de kinderen wilde doen en dat een weekactiviteitenkalender misschien handig is om te maken, zodat de kinderen een overzicht hebben per week. Welke activiteiten zouden we aan de meisjes zelf vragen. En 1 keer per week het pand schoonmaken. We hebben tot 15.00 uur de kalender gemaakt en met de social worker gepraat. Ik heb gevraagd waarom ze koffie krijgen. Ik kreeg hier geen duidelijk antwoord op terug. Ze vond dit zelf ook niet goed, want zij doet dit ook niet bij haar eigen kinderen. Ze weet niet waarom ze dit de kinderen geven. De kinderen die uit arme gezinnen komen krijgen al koffie in hun babyfles, omdat dit goedkoop is. Idioot dit kwam niet bij mij naar binnen. Daarnaast was er een meisje die van school af is getrapt en nooit meer mag terugkomen naar die school, vanwege haar gedrag. Zij is ook dyslectisch, dus er moet een passende school gevonden worden. De social worker ging het project laten zien aan ons de vrijwilligers die ze geeft gevonden. Het meisje zelf en twee andere meiden van het huis stonden er ook bij. Ondertussen werd het hele verhaal van het meisjes verteld, haar project alles. Ik begreep niet dat de social worker persoonlijke informatie vrijgeeft zonder het te vragen en dan ook in het bijzijn van twee meisjes die ook in het huis wonen. Ze vind geen een school leuk, maar toch hebben ze iets voor haar gevonden. De social worker gaf aan dat ze een drugstest bij het meisje moest afnemen, omdat ze wel eens iets heeft gebruikt. De manager wilde weten of zij dit de afgelopen weken had gebruikt anders was het klaar. De social worker gaf aan waar de meiden bij waren dat ze maar heeft gezegd dat het goed was (zonder een test te doen) anders kan ze niet meer naar school. Wauw ik stond de klapperen met mijn oren dat ze dit zegt in het bijzijn van drie meisjes uit het huis.
Dag 65 vrijdag 23 januari
Vierde werkdag
Vandaag waren de meisjes vroeger klaar. Dit is altijd op vrijdag. We hebben ze eten gegeven in de middag en vervolgens zijn we huiswerk met ze gaan maken en boeken gaan kaften. De meeste hadden namelijk hun boeken gekregen en daar moest plastic omheen. Wat een werk bah. Hier zijn we eigenlijk de hele namiddag mee bezig geweest. We zijn daarnaast nog een beetje aan het oriënteren wat we wel/ niet kunnen doen. Wat onze taken zijn als vrijwilligers, want dit wordt niet heel duidelijk aangegeven. Fijn deze vrijheid, maar niet altijd.
Dag 66 zaterdag 24 januari
In de omgeving waar we verblijven is niet veel te doen, dus hebben we besloten dit weekend in een hotel in de stad te verblijven. We zijn met een minibusje naar de stad toe gegaan en hebben onze tassen in het hostel achtergelaten. We zijn in de stad gaan shoppen, hebben dolfijnen gezien, lunchen en hebben daar avond gegeten. We hebben bij mama afrika kuru, krokodil, steenbok en struisvogel gegeten. De kuru en steenbok is niet aan te raden. Het smaakt naar lever bah haha. We waren erg moe dus zijn lekker vroeg naar huis gegaan om te gaan slapen.
Dag 67 zondag 25 januari
Vandaag was de dag om te gaan skydiven ahhhh super spannend, maar eerst een nieuw hotel vinden aangezien die waar we zaten vol zat. Wauw 6 backpackers verblijven langsgegaan allemaal vol. ik wilde niet meer lopen dus zijn we gaan bellen. Yes eerste telefoontje en er was plek. 1 vrijwilliger ging terug naar het gastgezin, de andere vrijwilliger bleef tot vrijdag omdat zij Engelse lessen had in de stad en ik bleef tot maandag, omdat ik naar mijn andere vrijwilligerswerk ging en een barbecue in de avond had met de mensen die ik ontmoet heb in het vrijwilligershuis. Ik had maandag dus vrij genomen. Michelle werd gebeld door het skydive bedrijf. Het skydiven ging niet door vanwege de sterke wind. Heel jammer, maar niks aan te doen andere keer dus. We waren erachter gekomen dat we gisteren niet naar het museum zijn geweest met de Discovery tentoonstelling. Dat zouden we dus vandaag gaan doen.
Nadat we hadden ingecheckt en onze spullen hadden afgegeven zijn we naar het museum gegaan. Wauw super interessant en er hingen ook foto’s met Tanzania de Bosjesmannen, leeuwen wauw dit staat mij allemaal nog te wachten. Ik werd er helemaal enthousiast van en ik had ook hier heel veel zin in.
In de avond heeft Canan heel lief voor mij gekookt en ben ik films gaan kijken in het backpackers huis lekker rustig aan dus.
Vandaag werden de vrijwilligers en ik om 08.30 opgehaald voor de introductiedag. Ik had nog een beetje hoofdpijn, maar gelukkig niet zo erg. Er waren twee taxi’s voor 18 mensen. Dit was natuurlijk niet genoeg voor al onze koffers en de zitplaatsen in de auto. Goed geregeld door Sasts waar activityinternational bij is aangesloten. Er werd nog een taxi gebeld. Er waren nu drie taxi’s en 18 personen. De koffers zijn in de taxi’s verdeeld en wij de vrijwilligers moesten op de koffers of op de schoot van elkaar zitten in de auto. Dit zal je in Nederland nooit tegenkomen haha, maar hier kan alles. Aangekomen bij het Sasts gebouw kregen we een introductie over wat je kan doen in Kaapstad, waar je voor op moet passen, welke taxi’s je wel/niet moet nemen etc. Alles wat ze vertelden wist ik al aangezien ik dit al had meegekregen in de 2 maanden dat ik hier ben. Na de introductie kregen we een looptour door Kaapstad. Sommige vrijwilligers waaronder ik hebben hier niet aan meegedaan, omdat wij al langer in Kaapstad zijn. Ik ben met twee meiden in een park gaan zitten en we hebben lekker geklets. Om half 3 zijn wij terug gegaan naar het sasts gebouw. Inmiddels had ik al contact met verschillende Nederlanders, 1 daarvan zit in hetzelfde gastgezin als mij. Erg leuk om dit al te weten. We hebben een groepsapp gemaakt met de Nederlanders die deze middag aanwezig waren bij de introductie, zodat we contact konden houden. We zitten namelijk allemaal verdeeld in verschillende gastgezinnen, vrijwilligershuizen en hostels. Om drie uur werden we naar ons gastgezin gebracht. Erg spannend, de meeste waren zenuwachtig en ook ik. Je weet niet wat je kan verwachten, waar je terecht komt, hoe de mensen zijn etc. Aangekomen bij mijn gastgezin deed hun zoon Matthew de deur open. Hij heeft ons rondgeleid, omdat de ouders (Colleen werkt in een kinderdagverblijf van haar moeder) en Neal heeft een eigen bedrijf, auto’s spuiten) nog niet thuis waren. Wauw wat een huis super groot, hier ga ik mij de aankomende 4 weken wel vermaken dacht ik. Rond 17.00 uur kwam de vader thuis en rond 18.00 kwam de moeder thuis. We hebben gezamenlijk eten gekookt en de tafelgedekt. Ondertussen werd ons verteld dat er geen huisregels zijn, doe wat je thuis ook doet, want ze willen dat we ons thuis voelen. Ik weet nu al dat we geluk hebben, want bij sommige gastgezinnen moet je doordeweeks om 22.00 uur thuis zijn en in het weekend om 24.00 uur. Het zijn lieve, zachte mensen die het beste met je voor hebben en willen dat je een onvergetelijke tijd met hun, maar ook in Afrika hebt. De twee andere vrijwilligers zijn 29 Michelle (Nederlands) en 42 Channan(Oostenrijks afkomst Turks). We waren allemaal kapot van deze dag dus zijn vroeg naar bed gegaan. Morgen zou onze eerste dag zijn op het weeshuis, super spannend en ik heb er erg veeel zin in!!!!
Dag 62 dinsdag 20 januari
Eerste werkdag
Dit was mijn eerste werkdag op mijn nieuwe project. Het is een project voor weesmeisjes tussen 5 en 21 jaar oud. Ik moet werken van 13.00 uur tot 18.00 uur. Heerlijke tijden. In de ochtend konden we dus rustig aan doen. De andere twee meiden en ik hebben gezellig ontbeten en we hebben rustig aan gedaan, omdat we moe waren van gisteren. We worden elke dag naar ons project gebracht door de gastvader en door de gastmoeder worden we opgehaald. Dit omdat ze het gevaarlijk vinden als we gaan lopen. Om 12.40 werden we naar ons project gebracht. Aangekomen op het project zag je verschillende meisjes in de kantine/ eetzaal zitten. Onze gastvader bracht ons naar de social worker. De social worker heeft ons een introductie gegeven over de meisjes en wat we kunnen verwachten. Het zijn 32 meisjes, de jongste is 5 jaar oud en de oudste 21 jaar. Het zijn meisjes die zijn mishandeld, misbruikt zowel psychisch als emotioneel, verkracht, afgestote, verlaten, verwaarloosd, naar beneden gehaald noem maar op. Er zitten meisjes bij waarvan ouders zijn gestorven aan hiv of aids. Deze meisjes gaan dan naar familie vaak wil familie de kinderen niet meer naar 4 maanden en komen terug op hun beslissing, waardoor de kinderen in het weeshuis terecht komen. Dit raakte mij en vond ik pijnlijk om te horen, omdat ik dit zelf niet zo ken. Er zitten vele zusjes in dit verblijf. De meisjes zelf vinden het niet leuk in het weeshuis, ze vinden het een gevangenis en gaan het liefst naar huis. Deze weeskinderen zijn verantwoordelijkheid geworden van de overheid en zijn uit de gevaarlijke situatie gehaald. In dit weeshuis krijgen ze dus ook dat wat ze nodig hebben, zoals ze gaan allemaal naar school, hebben genoeg kleding en speelgoed. Dit is wel anders dan het project waar ik hiervoor zat. Er zijn 3 verschillende weeshuizen; voor meisjes, voor jongens en voor jongens en meisjes. Dit is zo gedaan, zodat zusjes, broertjes of broertjes en zusjes bij elkaar gezet kunnen worden en niet ook nog gescheiden worden. Dit vond ik goed om te horen. In ieder geval nog iets positiefs. De social worker leidden ons rond en als einde kwamen we in de kantine aan waar 15 meisjes zaten. Ze waren net klaar met eten en wij hebben ons aan hun voorgesteld. Na het voorstellen moesten de meisjes bidden en as ze klaar waren mochten ze naar ons toe komen. Niet alles meisjes kwamen, want het was toch een beetje eng. Nadat een paar meisjes ons een knuffel hadden gegeven kwamen er meer. Ik keek en de social worker was weg en eigenlijk iedereen was weg. De twee hostmoms, de manager haha iedereen. We hebben de hele dag spelletjes gedaan met de kinderen. Het viel ons op dat wij overgelaten werden aan de kinderen en hun moesten vermaken in de tijd dat we er waren. Er is een trampoline die bijna op zijn end is heel gevaarlijk, schommels, ballen en springtouwen. De vrijwilligers en ik besloten om activiteiten voor de volgende keer te verzinnen voor de meisjes om hun bezig te houden. De kinderen waren super druk en sprongen, trokken aan ons, schreeuwde veel, luidruchtig, maar toch was het erg leuk. De oudere meiden krijgen geld mee om snoep te halen, zodat zij het uit kunnen delen aan alle meisjes van het weeshuis. We hebben met de kinderen een spelletje nikkis gedaan, de bal uit de boom geprobeerd te krijgen met een bezemsteel en jaar hoor dit was gelukt. Het was fijn om te zien dat de meisjes het leuke vinden dat we er waren en graag wat met ons wilde doen. Het was een zware dag met veel indrukken. Wauw wat was ik moe zeg en de tijd ging heeeel langzaam.
Om 18.00 uur werden we opgehaald door de gastmoeder. We hebben heerlijk gegeten. De gastvader kan super goed koken wauw. We lazen al in het vrijwilligersboekje die vrijwilligers hebben gemaakt dat je hier aankomt door het heerlijke eten. Wauw dat geloof ik graag. Na het eten hebben we een filmpje aangezet in de kamer en zijn vroeg gaan slapen, want wat waren we moe.
Dag 63 woensdag 21 januari
Tweede werkdag
In de ochtend ben ik lekker gaan zwemmen en heb ik rustig aangedaan. Ik heb al mijn foto;s van mijn iphone afgehaald, omdat deze bomvol zat. Ook ben ik mijn blog verder gaan schrijven, want daar ben ik vanaf dag 18 zondag 7 december niet meer aan toegekomen. Heel wat in te halen dus. Gelukkig heb ik alles in een boekje opgeschreven wat ik heb gedaan.
We werden om dezelfde tijd naar ons project gebracht als gisteren. Aangekomen op het project zijn de we naar de manager gegaan en we hebben daar een gesprek gehad over de meisjes en de vragen die wij hadden. De meisjes verblijven minimaal 2 jaar en ze proberen contact te houden/ vinden met familie om de meisjes daar onder te brengen. Ze behouden contact om te kijken of het veilig is en als een meisje is verkracht door iemand uit de wijk waar ze vandaan komen dat deze weg is of dat het meisje veilig als ze haar weer thuis plaatsen. Er was 1 meisje gisteren die niet veel sprak en werd weggepest (bij het handje klap). Hier hebben we navraag over gedaan. Dit meisje is hier net 3 maanden en is doof, vandaar dat ze niet spreekt. Zij gaat naar een speciale school voor kindertjes die doof zijn. Alle meiden die in het weeshuis zitten gaan niet allemaal naar dezelfde school dit is onderverdeeld. Als we nog meer vragen hadden de deur staat altijd open bij de manager. Vervolgens ben ik buiten met een paar meiden gaan zitten en we hebben lekker geklets. Vervolgens was het 3 uur en dan komen alle meisjes thuis van school. Allereerst gingen de meisjes naar binnen om hun schooluniform uit te trekken en andere kleding aan te doen. Daarna kwamen ze naar beneden om de lunchen. De oudere kregen drie sneetjes broden de jongeren 2 en daarnaast koffie. He wat koffie groter konden onze ogen niet worden. Waarom krijgen al deze kinderen onder de 20 jaar koffie. Zelfs de kinderen van 5 jaar krijgen koffie. Wauw mijn mond viel open en ik begreep nu wel, waarom de kinderen zo staan te tippen de hele dag. Na het eten moesten de kinderen bidden. Van 16.00 uur tot 17.00 uur moeten de kinderen huiswerk doen, daarna mogen ze naar buiten. Ik ben met een meisje huiswerk gaan doen. Rekenen super leuk. Ook omdat ik het kan lezen, want het Afrikaans lijkt toch erg op het Nederlands. Daarna hebben we met de oudere kinderen gezeten en hebben hiermee gepraat. De jongere kinderen kwamen later en ze vinden het toch erg leuk om ons haar te doen. Ik vind dat helemaal niet erg want wat is het lekker als iemand anders je haar doet haha. Aangezien de kinderen gisteren allemaal snoep en chips hadden had ik mijn eigen chips meegenomen. Mijn vader had deze gekocht, het was paprika met chilli. De kinderen vroege of ze deze mochten proeven, want deze hadden ze nog nooit gezien. Wauw erg pittig maar ze vonden het heerlijk, omdat hunzelf ook pittig eten. Ik moest navragen bij mijn vader waar hij deze in afrika gekocht had, want deze willen ze vaker. Om 18.00 uur werden we weer opgehaald en we hebben heerlijk gegeten, zoals elke dag. Daarna zijn we een filmpje gaan kijken en gaan slapen, maar dit lukt niet helemaal. We moesten eerst drie muggen, een spin, een tor en een vlieg vangen/ doden haha. Op de spin aan gelukt. Ook waren we een beetje hyper doordat we Chanan een vrijwilliger een cocosmuffin ging eten (dit was ons toetje in de avond, maar we hadden er twee en nog maar 1 opgegeten). Michelle en ik vonden het toch wel een goed idee dus hebben deze ook opgegeten. Niet wetende dat we er druk van werden.
Dag 64 donderdag 22 januari
Derde werkdag
Vandaag waren we weer vroeg wakker. Net als gisterenochtend hebben we oefeningen gedaan. Heerlijk wakker worden. Daarna hebben we net als elke ochtend met elkaar ontbeten. Daarna ben ik verder gegaan aan mijn blog. Om 12.40 kwam de gastvader thuis om ons naar ons werk te brengen. Aangekomen waren er geen kinderen dus wat moesten we doen. We vroegen aan de schoonmaakster om te helpen, maar ze had alles al gedan zei ze. Het hele pand was nog vies onder het stof, maar het was klaar blegh. Ik bedacht mij dat we activiteiten met de kinderen wilde doen en dat een weekactiviteitenkalender misschien handig is om te maken, zodat de kinderen een overzicht hebben per week. Welke activiteiten zouden we aan de meisjes zelf vragen. En 1 keer per week het pand schoonmaken. We hebben tot 15.00 uur de kalender gemaakt en met de social worker gepraat. Ik heb gevraagd waarom ze koffie krijgen. Ik kreeg hier geen duidelijk antwoord op terug. Ze vond dit zelf ook niet goed, want zij doet dit ook niet bij haar eigen kinderen. Ze weet niet waarom ze dit de kinderen geven. De kinderen die uit arme gezinnen komen krijgen al koffie in hun babyfles, omdat dit goedkoop is. Idioot dit kwam niet bij mij naar binnen. Daarnaast was er een meisje die van school af is getrapt en nooit meer mag terugkomen naar die school, vanwege haar gedrag. Zij is ook dyslectisch, dus er moet een passende school gevonden worden. De social worker ging het project laten zien aan ons de vrijwilligers die ze geeft gevonden. Het meisje zelf en twee andere meiden van het huis stonden er ook bij. Ondertussen werd het hele verhaal van het meisjes verteld, haar project alles. Ik begreep niet dat de social worker persoonlijke informatie vrijgeeft zonder het te vragen en dan ook in het bijzijn van twee meisjes die ook in het huis wonen. Ze vind geen een school leuk, maar toch hebben ze iets voor haar gevonden. De social worker gaf aan dat ze een drugstest bij het meisje moest afnemen, omdat ze wel eens iets heeft gebruikt. De manager wilde weten of zij dit de afgelopen weken had gebruikt anders was het klaar. De social worker gaf aan waar de meiden bij waren dat ze maar heeft gezegd dat het goed was (zonder een test te doen) anders kan ze niet meer naar school. Wauw ik stond de klapperen met mijn oren dat ze dit zegt in het bijzijn van drie meisjes uit het huis.
Dag 65 vrijdag 23 januari
Vierde werkdag
Vandaag waren de meisjes vroeger klaar. Dit is altijd op vrijdag. We hebben ze eten gegeven in de middag en vervolgens zijn we huiswerk met ze gaan maken en boeken gaan kaften. De meeste hadden namelijk hun boeken gekregen en daar moest plastic omheen. Wat een werk bah. Hier zijn we eigenlijk de hele namiddag mee bezig geweest. We zijn daarnaast nog een beetje aan het oriënteren wat we wel/ niet kunnen doen. Wat onze taken zijn als vrijwilligers, want dit wordt niet heel duidelijk aangegeven. Fijn deze vrijheid, maar niet altijd.
Dag 66 zaterdag 24 januari
In de omgeving waar we verblijven is niet veel te doen, dus hebben we besloten dit weekend in een hotel in de stad te verblijven. We zijn met een minibusje naar de stad toe gegaan en hebben onze tassen in het hostel achtergelaten. We zijn in de stad gaan shoppen, hebben dolfijnen gezien, lunchen en hebben daar avond gegeten. We hebben bij mama afrika kuru, krokodil, steenbok en struisvogel gegeten. De kuru en steenbok is niet aan te raden. Het smaakt naar lever bah haha. We waren erg moe dus zijn lekker vroeg naar huis gegaan om te gaan slapen.
Dag 67 zondag 25 januari
Vandaag was de dag om te gaan skydiven ahhhh super spannend, maar eerst een nieuw hotel vinden aangezien die waar we zaten vol zat. Wauw 6 backpackers verblijven langsgegaan allemaal vol. ik wilde niet meer lopen dus zijn we gaan bellen. Yes eerste telefoontje en er was plek. 1 vrijwilliger ging terug naar het gastgezin, de andere vrijwilliger bleef tot vrijdag omdat zij Engelse lessen had in de stad en ik bleef tot maandag, omdat ik naar mijn andere vrijwilligerswerk ging en een barbecue in de avond had met de mensen die ik ontmoet heb in het vrijwilligershuis. Ik had maandag dus vrij genomen. Michelle werd gebeld door het skydive bedrijf. Het skydiven ging niet door vanwege de sterke wind. Heel jammer, maar niks aan te doen andere keer dus. We waren erachter gekomen dat we gisteren niet naar het museum zijn geweest met de Discovery tentoonstelling. Dat zouden we dus vandaag gaan doen.
Nadat we hadden ingecheckt en onze spullen hadden afgegeven zijn we naar het museum gegaan. Wauw super interessant en er hingen ook foto’s met Tanzania de Bosjesmannen, leeuwen wauw dit staat mij allemaal nog te wachten. Ik werd er helemaal enthousiast van en ik had ook hier heel veel zin in.
In de avond heeft Canan heel lief voor mij gekookt en ben ik films gaan kijken in het backpackers huis lekker rustig aan dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
