Week 11 - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Vanity - WaarBenJij.nu Week 11 - Reisverslag uit Kaapstad, Zuid-Afrika van Vanity - WaarBenJij.nu

Week 11

Door: Vanity Veraar

Blijf op de hoogte en volg Vanity

02 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad

Dag 75 maandag 2 februari
Negende werkdag
Vandaag was een rustige dag. De kinderen kwamen pas om 4 uur aan. Later dan anders. We hebben ze broodje gegeven en zijn vervolgens huiswerk met ze gaan doen. We werden vandaag om 5 uur opgehaald omdat onze gastspreker ons niet later op kon halen. Ik ben in de avond druk met mijn blog bezig geweest om alles een beetje in te halen haha.

Dag 76 dinsdag 3 februari
Tiende werkdag
In de ochtend zijn we naar Chinatown gegaan. Oh wat hadden ze hier leuke spulletjes. We hadden niet alle tijd, omdat we om 13.00 uur op ons werk moesten zijn. Om 14.40 gingen we maar het zwembad toe spannend!! Alle meisjes hadden hun zwempak al aan. Ah wat schattig om te zien en wat hadden ze er zin in. Zwemmen zwemmen zwemmen riepen ze. Bij het zwembad aangekomen werd de groep in 3en gedeeld, qua leeftijd. Ahh ik was zo enthousiast wat leuk wat leuk wat leuk. Ze konden hun lach niet van hun gezicht af halen. Je zag dat sommige het water nog wat eng vonden. Dit was de allereerste keer dat ze in het water waren. Leuk om te zien kontjes omhoog, hoofd niet onder water doen, dingen die op de bodem liggen met de voeten pakken haha. Na het zwemmen vonden ze het allemaal super leuk. Niet iedereen deed goed mee, luisterde niet, deed koppig dat was een beetje jammer, maar hier zijn ze op aangesproken.
Na het zwemmen heb ik geholpen met huiswerk. Wat leuk om te zien dat je alles begrijpt van wat er in de opdracht staat. Leuk om te doen. Ook vandaag werden we weer wat eerder opgehaald. In de avond ben ik verder met mijn blog gegaan.

Dag 77 woensdag 4 februari
Elfde werkdag
Ook vandaag was het weer een rustige dag. We zijn weer later begonnen, want als we om 13.00 uur beginnen zitten we 2 uur niks te doen. Aangekomen warend de drie kleintjes van 5 jaar oud er al. We hadden jantje beton ballonnen mee, super leuk! We hebben er rijst in gedaan, zodat het nog meer geluid gaf. We hadden nog een laar ballonnen opgeblazen, voor als de kinderen aankwamen dat we dat niet nog hoefde te doen. Ik had 1 ballon op ieder zijn bed neergelegd. Leuk thuiskomen dachten wij zo. Toen ze thuiskwamen omhelzen te kinderen geven je een kus. Ik merk deze week dat de meisjes hun zachtheid meer durven laten zien aan ons. Je merkt dat ze een muur voor zich hebben en stoer moeten doen om zichzelf zo te beschermen. Maar zo af en toe zie je hun ware ik hun zachtheid naar voren komen. Als je erover na denkt en naar de meisjes kijkt zie je in wat voor een harde wereld wij zitten en zij in leven. Je ziet blauwe plekken, meisjes die vernederd zijn, zichzelf niet kunnen zijn, littekens die ze hun hele leven met zich nee dragen en zich herinneren aan die gebeurtenis. Het is goed dat wij niets weten van de meisjes, want anders ga je er te veel over na denken en de meisjes anders bekijken. Maar de gedachten dat deze meisjes misbruikt, ouders al verloren zijn, mishandeld, afgestoten etc zijn raakt mij. Hoe kunnen ze dit bij zulke jonge meisjes doen. Verder naar de dag dit was mijn gedachten toen ik ze zo zag binnen komen.
Toen we de broodjes aan het maken waren kwam er 1 iemand terug met de vraag of we wel suiker in de koffie zat. De hostmom ging kijken of het er in zat en nee. Ze ging er suiker ingooien. Mijn mond viel letterlijk open. Er ging wel een halve zak suiker in als het niet meer was. Niet te geloven. Vervolgens kwam er een meisje binnen die niet in het weeshuis woont. Dit meisje was jarig en kwam naar het weeshuis om te vieren. Ze komt van buitenaf. Ze kwam snoep brengen. Lief dat ze het op deze manier viert en snoep uitdeelt voor de weeskinderen. Maar ja alweer snoep en niet zo een beetje ook ohohoh. Ongelofelijk. Na het eten ben ik een spelletje gaan doen met een meisje en we zijn daarna opgehaald. Wat een dag met weer veel verbaasde ogen.
In de avond hebben we heerlijk pizza besteld en heb ik weer een stukje van mijn blog geschreven.

Dag 78 donderdag 5 februari
Twaalfde werkdag
Vandaag zijn we in de ochtend weer naar Chinatown gegaan. Hier heb ik een nieuwe koffer gekocht , omdat die van mij kapot was. Om 13.45 zijn we naar het weeshuis gebracht. Jeej we gingen vandaag weer zwemmen. Eerst zijn we met de social worker in gesprek gegaan. Hier kwamen we erachter dat een meisje niet mee kon zwemmen, omdat de dochter van de huismoeder mee ging. Ik ben naar de directeur gegaan dat dit niet de bedoeling is. Het donatiegeld is voor de weeskinderen de huismoeder kan zelf betalen voor haar dochter betalen. Hij gaf aan dat ze hier nog over in overleg waren, maar mij begreep. Hij zou het doorgeven. Hierna zijn we naar het zwembad gegaan. Leukleukleuk. De kinderen hebben vandaag goed meegedaan. Beter dan de vorige keer. Ze begrepen nu dat ik dit voor hun geregeld heb en ze daarom moet luisteren naar mij en de andere vrijwilligers. Ook luisterde ze deze keer goed naar de leraressen. Als ze dit niet deden zou dit betekenen dat ze de volgende keer niet meer mee mochten. Voor 1 keer natuurlijk. We hebben 2 kinderen aangesproken die niet goed meededen en aangegeven dat dit de laatste kans was. Deze twee zaten de vorige keer ook te klieren. Na het zwemmen zijn we terug gegaan naar het weeshuis. We gingen vandaag vroeger weg om gezellig wat met ze allen te eten en naar de film te gaan (taken3(. Super gezellig avondje. Wat ga ik deze meiden missen. Wat veel lol hebben we toch en waarom ben ik bij dit project nou zo kort. Maar aan alles komt ook weer een eind. Nog 1 week over jammer. Gelukkig woont 1 van de meiden in Haarlem dus we kunnen elkaar veel opzoeken. Gezellig!. Na de film zijn we meteen naar bed gegaan, want we moeten er vroeg uit om naar de doven school te gaan.

Dag 79 Vrijdag 6 januari
Dertiende werkdag
Vandaag gingen we naar de doven school toe. Super veel zin in wat spannend. Aangekomen op de school zijn we naar het klaslokaal van het meisje gegaan van het weeshuis. Hier was de docent waarmee we dit hadden afgesproken ook. Zij komt uit Maastricht en is naar Afrika toe verhuisd. We zijn vervolgens naar de directrice gegaan om ons voor te stellen en hebben daarna een rondleiding gehad met informatie:

De dovenschool bestaat al 77/78 jaar. Nonnen uit Ierland hebben de dovenschool opgezet. Eerst in kalitcha, toen worcester en vervolgens houtbay. Dit was voor de witte en gekleurde mensen. Kinderen leren 400/500 woorden per dag, doven kindjes leren niks want ouders weten niet wat ze moeten doen en de kinderen hebben geen gehoorapparaten om ze te verstaan. Daarbuiten wordt er laat een diagnose gesteld, gaan ze laat naar school, hebben meteen een achterstand en dan krijgen ze pas de gehoorapparaten. Intense therapie voor spreken is al te laat. Ze hebben hierdoor geen eerste taal en waar moet je dan beginnen bij een kind. Ze beginnen met de gebaren taal. Als ze klaar zijn met school kunnen de kinderen Engels en Afrikaans lezen en schrijven. Elke school heeft verschillende gebarentalen dit maakt het moeilijk. Ze hebben nu een nieuwe gebarentaal ontwikkeld elk termijn krijgen de kinderen nu 150 nieuwe gebaren, zodat elke school met elkaar overeen komt. De docenten moeten dus ook de nieuwe gebarentaal leren en er komt iemand langs die het de kinderen leert. Vaak hebben de kinderen naast het doof zijn ook andere problemen. Ouders kunnen ook de gebarentaal leren, maar die geven er niks om. Er komen maar een paar ouders van de hele school om het te leren. Sommige kinderen komen soms niet opdagen op school, doordat ouders de bus niet kunnen betalen of de bus missen.
Hierdoor krijgt het kind meer achterstand en wordt het lastiger voor de docenten om de kinderen tegelijkertijd les te geven. In de school zit een hostel. Sommige kinderen verblijven 4 dagen in het hostels. 15/20 in de weekend 85 in de hostel. Sommige ouders brengen hun kind op zondag ochtend om 12 uur naar binnen, terwijl dit pas om 15.00 uur kan, maar het kind wordt om 12.00 uur natuurlijk wel binnen gelaten. De ouders krijgen 1300 rand voor hun kind om dit voor het kind te gebruiken. 1300 rand is zo een 100 euro. De ouders gebruiken dit geld voor zichzelf om drank te kunnen halen. De kinderen komen namelijk ook uit de townships. Ze misbruiken/mishandelen de kinderen ook. In een klas telt 1 doof kindje voor 5 niet doven kindjes. Je kan je voorstellen dat de klassen dan vaak niet groter zijn 6 kinderen, maar doordat er veel kinderen zijn dit soms 14 kinderen in 1 klas. Reken dit maar uit hoeveel kinderen je dan hebt. Om een gehoorimplantaat de implanteren kost 250000 rand dus zo een 170000 euro.
Je ziet kinderen die een wit haar hebben of blauwe ogen dit is het Waardenburg syndroom. Alle kinderen krijgen warme maaltijden in de middag op school en worden daarn opgehaald. Er zijn praktijklessen voor de kinderen zoals, koken, kapster, stofferen, creatief knutselen beetje van alles, zelf mogen ze kiezen wat ze willen doen en krijgen een certificaat. Toen we buiten zaten frummelde ze allemaal aan je haar voelt erg lekker haha.
Michelle en ik zijn na deze school wezen shoppen. Gezellig dagje, maar wat was ik moe.

Dag 80 Zaterdag 7 februari
Ahh vandaag skydiven super veel zin in. We hadden een busje gehuurd voor de hele dag met 7 man. Allemaal mensen die we hebben leren kennen. Om 12 uur moesten we bij de skydive zijn. Spannend maar ik had er super veel zin in!. Ik was niet bang omdat ik het gevoel had dat het net zoiets als de Bungeejump zou worden. Er was wat vertraging in de skydive dus we moesten later springen. Buiten konden we kijken naar de mensen die uit het vliegtuig kwamen springen. Yes eindelijk waren we aan de beurt. Ik had voor foto's en filmen gekozen, want dit maak je maar 1 keer mee. Eenmaal bij het vliegtuig was ik nog niet zenuwachtig. Toen ik in het vliegtuigje zat en het vliegtuigje begon te rijden met het raampje nog open kreeg ik de zenuwen. Ging dat raampje nou niet dicht, ik zit op het randje nee, het vliegtuigje zag er ook best oud uit van de binnenkant. Ike nu was ik bang. Voordat we opstegen ging het deurtje natuurlijk wel dicht, maar het was een plastic raampje ik vond het maar niks haha. Eenmaal in de lucht wauw wat een uitzicht, maar denkende dat ik van deze hoogte moest springen ah wat was ik bang. Ik wilde niet meer maar dat zie ik maar niet. Het uitzicht was wonderbaarlijk mooi! Na 15 minuutjes rond te hebben gevlogen was het tijd om te springen. We maakten ons klaar, hoppa raampje ging open en ik moest als eerste springen. Ik kon wel huilen. Mijn benen hingen naar buiten, ik keek eerst nog even naar beneden NIET SLIM!! En niet ik maar die meneer springt natuurlijk voor je. Doodeng, met 200 km naar beneden, maar de bangheid met springen was maar 4 seconden want wauw wat een uitzicht en als de parachute opengaand je voelt je zo vrij. Wat een mooie ervaring wauw en ik mocht nog zelf sturen ook!! Super leuk. Heel hard links rondjes, rechts rondjes, omdat ik het op de grond niet kon laten te vragen of hij tricks kon haha vandaar dat we dit deden. Op de grond zagen ze ook meteen welke parachute van mij was ohoh haha. Na 5 minuten sta je alweer op de grond. Na het springen zijn we naar de redbull kitesurf wedstrijden gegaan, maar deze waren vandaag afgelast vanwege te weinig wind. Toen zijn we maar lekker naar het strand gegaan, hebben daar wat gegeten en in de avond thuis een filmpje gekeken.

Dag 81 Zondag 8 februari
Lekker niks gedaan. Heerlijk in het zonnetje gelegen en een boek gelezen. In de avond een filmpje gekeken en gaan slapen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Vanity

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 220
Totaal aantal bezoekers 7783

Voorgaande reizen:

20 November 2014 - 30 November -0001

Vrijwilligerswerk en Reizen in Afrika

Landen bezocht: