Week 10

Dag 68 maandag 26 januari
Ik had vandaag een berichtje gekregen van mijn oude vrijwilligerswerk dat ik rond 1 uur welkom was. Ik ben in de ochtend naar de stad toe gegaan en ben de winkels ingegaan. Uiteindelijk kwam ik een Wellnes en spa tegen. Wauw dacht ik lekker sauna. Dit was het dus niet het waren massages. Mm ook lekker en waarom niet. Ik heb een heerlijke thaise massage genomen van 90 minuten wat uiteindelijk 2 uur is geworden, omdat ik gratis 30 minuten een hotstone massage erbij kreeg. Hierna ben naar het vrijwilligerswerk toegegaan. Daar aangekomen stond Colleen te schreeuwen van blijdschap dat ik er was. Super leuk. Ze heeft een collage gemaakt voor mij met de dagen dat ik dat heb gewerkt. Heel gaaf. We hebben gezellig geklets. Vervolgens ben naar het Aviva (vrijwilligershuis) toe gegaan. Gezellig gepraat met de vrijwilligers. Voor Megan had ik chocolade meegenomen als bedankje wat ze allemaal voor mij heeft gedaan voor de reis met mijn ouders. In de avond heerlijk gebarbecued en gelachen. In de avond ben ik met de taxi terug gegaan naar het gastgezin. Jeej super veel zin in morgen om de meisjes weer te zien.

Dag 69 dinsdag 27 januari
Vijfde werkdag
Tot 15.00-15.30 is er gewoon weinig te doen, omdat de meisjes nog niet uit zijn van school. Alleen de 3 jongste kinderen van 5 jaar zijn thuis. We hadden besloten om zandkoekjes te gaan maken vandaan. We wilde elke dag activiteiten gaan doen met de kinderen. We hebben met de drie kleintjes deeg gemaakt. Ah wat vonden ze dit leuk en wat hadden ze hier een plezier in. Toen ze uiteindelijk handen moesten wassen, was het moeilijk luisteren voor ze. Ze rende door de gangen, waardoor al het deeg op de grond kwam. Toen ze uiteindelijk mee naar boven gingen riep het hoofd dat ze alles moesten schoonmaken. Heel koppig luisterden ze natuurlijk niet naar mij. Totdat we aangaven dat ze anders geen koekjes konden bakken maakten ze het schoon. Want wie wil er nou geen koekjes maken. Toen alle meiden thuis waren hebben we voor iedereen een bord neergelegd om koekjes te maken. Zo zie je dat iedereen van koekjes bakken houd. Ik was weer boeken aan het kaften en een meisje aan het helpen met haar huiswerk. Michelle was de koekjes uit de oven aan het halen, want ze waren klaar. Wauw ze smaakten hartstikke lekker. Een ouders meisje die er woont ging de koekjes uitdelen. Dit ging natuurlijk fout. Sommige hadden 10 koekjes en sommige hadden niks en nu. Gelukkig had Michelle er een paar achtergehouden. Hierna werden we alweer opgehaald.

Dag 70 woensdag 28 januari
Zesde werkdag
Vandaag was een rustig dagje. Michelle had kleurplaten mee en we zijn met de kinderen kleurplaten gaan maken. Ze hebben onze haren gedaan, wat ze graag doen en we hebben gekke foto’s gemaakt. Ik heb tikkertje gespeeld met de jongere kinderen rondom het huis. Dit was super leuk om te doen, maar wauw dan zie je hoeveel energie je had toen je klein was. Ze stoppen niet, ze gaan maar door haha. Dit was een leuk gezellig dagje.

Dag 71 donderdag 29 januari
Zevende werkdag
In de ochtend deed ik de schuifdeur open, omdat het super warm was in de kamer. Toen mijn hand het licht buiten raakten deed het gewoon pijn. Dit werd een warme dag. Er stond geen wind en het was rond de 36 graden in de schaduw. Aangekomen op het werk waren alleen de kleintjes er nog. Het zijn twee meisjes van 5 jaar. Ze moesten leren hun naam te schrijven, maar de huismoeder gaf aan dat ze er al even mee bezig is. De meisjes zijn veel te veel bezig met andere dingen en de huismoeder zat er ongeïnteresseerd bij. Als ze iets anders gingen tekenen/ schrijven zei ze er niks op. Ik nam het ene meisje over en Michelle het andere meisje. Het meisje die ik had, die heeft veel L-en in haar naam. Ze kon binnen 15 minuten haar naam schrijven door handgrepen die ik haar gaf om een letter te schrijven. Ze was helemaal blij, maar ze deed ook goed mee en deed haar best. Bij Michelle ging het wat lastiger. Het meisje was er wel klaar mee en wilde spelen. Logisch als je 5 jaar bent, waarom moet ik leren schrijven haha. Ze kon in ieder geval al twee letters van haar naam schrijven, maar daar bleef het bij. Ik had aan de chauffeur aangegeven dat ik vandaag mee wilde om de meisjes op te halen van school. Geen slimme dag om dit te doen in deze warmte. Om half 2 ging ik de auto in om de meisjes op te halen en rond half 4 waren we terug. De chauffeur moet soms 2 of 3 keer naar eenzelfde school rijden, doordat de meisjes om verschillende tijden uit zijn. Terug aangekomen op het weeshuis moeten de meisjes altijd eerst zichzelf omkleden en daarna hun kleding wassen, zodat ze dit de volgende dag aan kunnen. We hadden vandaag de activiteit schoonmaken om de kalender staan, maar dit is er niet van gekomen. We werden vandaag namelijk eerder opgehaald door onze huismoeder, omdat zij een vergadering had in de avond. Helemaal niet erg natuurlijk op deze hete dag. Terug aangekomen bij het huis ben ik lekker gaan zonnen en in de avond hebben we een filmpje gekeken.

Dag 72 vrijdag 30 januari
Achtste werkdag
Vandaag hadden we in de planning nagels doen, omdat ze op school geen nagellak op mogen. De beste dag was dus vrijdag om het te doen. In de ochtend zijn Michelle en ik als gewoonlijk een half uurtje gaan sporten en hebben ons vervolgens klaar gemaakt voor de dag. Je hoort niet vaak Canan in mijn verhaal. De andere vrijwilliger. Dit komt, omdat zij vaak in de ochtend op zichzelf lekker aan het tutten is. Helemaal prima. Rond 15.00 uur ben ik de nagels gaan doen met de kinderen, omdat Michelle bezig was met iets. Ik zou niet weten waarmee, maar ze was druk haha. Ik heb de nagels gelakt bij de meisjes, de meisjes bij elkaar of zij bij mij. Ik had alle kleuren van de regenboog haha. 1 meisje had wel 10 lagen opgedaan dus die had een hele plakaat op haar nagels zitten. Toen ik de nagellakken bij elkaar verzamelde was er 1 weg. Nou dit geloof je toch niet, maar het was te verwachten. Vervolgens liep ik naar buiten en zag ik dat Michelle het gevlochten haar eruit aan het halen was. Grappig hoe ze dit doen. Ze hebben een plastic stokje, hiermee gaan ze tussen de haren zodat het losgaat en dan kan je beetje voor beetje zo’n vlecht loskrijgen. Ik ging ook meehelpen, want dit vond ik wel leuk. We zijn ongeveer1 uur tot 1,5 uur bezig geweest. Het meisje begon op het gegeven moment ook te huilen, want haar haar deed pijn. Zielig!. Er waren verschillende meisjes die ook mee hielpen om haar haar eruit te krijgen. Deze waren op het gegeven moment elkaar aan het prikken met die stokjes, slaan, stompen en luisteren om te stoppen ho maar. Jeetje ongelofelijk alle kinderen hier in het huis slaan elkaar maar. Ze vinden dit de normaalste zaak van de wereld om dit te doen. Het valt mij ook steeds op dat de mensen die er werken er niet veel van zeggen. Ik vraag mij daarom soms ook af of deze mensen wel zijn opgeleid of dat het gewoon huisvrouwen zijn. Nou het antwoord kan ik zo geven het zijn huisvrouwen zonder enige ervaring voor heropvoeding. We hadden de stokjes bij de meisjes afgepakt. Ze boden hun excuses aan en wilde graag mee blijven helpen om het haar eruit te krijgen. Hierna ging het goed. We zijn erna opgehaald.

Dag 73 zaterdag 31 januari
Ahhh vandaag was de dag van de bungeejump. Ik ging met 3 andere meiden bungeejumpen. Om 03.00 uur werd ik opgehaald en daarna de andere meiden. Pff wat vroeg zeg, maar gelukkig was het een hele luxe grote auto met leren bekleding. Ik zat heerlijk. Ik heb tot 10.00 uur kunnen slapen. Toen moesten we nog een uur rijden. Rond 11.15 waren we aangekomen. Wow wat een zenuwen. Je kon van de zijkant de mensen naar beneden zien springen. Oh mijn god waar ben ik aan begonnen dacht ik super eng. Om 12.00 uur ging ik met mijn groep naar het springgedeelte lopen. Dan loop je onder de brug op een pad met gaten erin. Als je dan naar beneden kijkt zie je de afgrond. Door zo over deze brug te lopen vond ik het helemaal niet meer zo eng. Het was een beeldschone uitzicht en daar zou ik in gaan springen wauw. Aangekomen bij heet springgedeelte werd er gekeken of iedereen er was en uitgelegd wat er nu zou gebeuren. 1 iemand vroeg of ik van Nederland kwam en ik zei natuurlijk ja. Hij zei ‘kijk dit is zwarte piet’, waarop ik zei zwarte piet is tegenwoordig met kleurtjes dus die gaat niet op. Op dat moment werd het verhaal verdraaid en de man waarop ik had moeten zeggen dat het zwarte piet zei, die zei doordat jij mij zwarte piet noemt doe ik wat met je touw. Zo waren we een beetje heen en weer aan het grappen. We waren ongeveer met een groep van 20. de muziek ging luid aan om de zenuwen wat te bedwingen dit hielp een beetje. De eerste moes springen brr wat eng ik was blij dat ik niet als eerste moest. Nadat er ongeveer 13 hadden gesprongen vond ik het niet meer eng. De spanning was weg bij mij. Je springt naar voren hup en dat is het. Mmm jammer ik wilde toch wel die adrenaline voelen. Ik hoorde dat als je naar achteren springt het enger is. Ik vroeg aan de mensen die daar werken of ik naar achteren mocht springen. Ze vroege of dit mijn eerste sprong was en ik zei ja. Nee dit mocht dan absoluut niet dit was tegen de regels. Je moet weten hoe het voelt en hoe de bungeejump in elkaar zit voordat je naar achteren mag springen. Ik gaf aan dat ik op turnen heb gezeten en wel weet hoe ik naar achteren mocht springen. Nee sorry maar het mocht echt niet. Mm jammer. Voordat mijn nummer werd genoemd kwam (zwarte piet) naar mij toe en zei je moet zo en zo springen. Wauw ik mocht achterover springen. Ze hadden overleg met elkaar gehad en het mocht. Hij zei ja ik zei dat het mocht want dan kan het fout gaan eigen schuld jij noemde mij zwarte piet haha lachte hij. Uiteindelijk was mijn sprong. De sprong is enger omdat als je springt je niet meteen de afgrond ziet. Daar ging ik. Ik sprong met een lach naar beneden (is te zien op de foto). Oh mijn god wat ging dit haar 120 km hup stort je naar beneden. Ik slikte mijn adem in en keek rustig naar de afgrond. Op dat moment dacht ik nee ik moet hiervan genieten en niet mijn adem inhouden. Ik schreeuwde alles eruit woeeee yeahhh vanaf dat moment herinner ik mij alles. Wauw wat een ervaring en wat super gaaf!!! Boven aangekomen kon ik alleen maar lachen ik had het gedaan, wat cool en het liefst wilde ik nog een keer. De mensen die je boven helpen zeiden; you’re still leaving how can that happen, why are you still leaving, you;re crazy. Ze stonden met grote ogen te kijken haha. Ze hadden nog nooit zo een mooie sprong gezien. Er kwamen zelf 3 mannen die daar werkten met mij op de foto i.p.v. 1. De mensen die ook sprongen kwamen naar mij toe; wauw the best jump of the day, beautifull, niemand kon geloven dat ik dat had gedaan haha. Een jongen kwam naar mij toe waar ik mee had gesproken die het ook wilde doen. Die gaf aan dat hij niet geloofde dat ik het zou doen. Toen iedereen klaar was met springen konden we teruglopen naar het restaurant (5 minuutjes lopen). Aangekomen bij het restaurant kwamen mensen naar mij toe om over mijn sprong te praten ongelofelijk. Wauw haha ik wist niet mij overkwam. Ik was nu wel heeeeel erg benieuwd naar mijn sprong. Ik weet alleen dat ik naar beneden viel haha. Aangekomen bij het huisje waar je de fotos en filmpjes kan zien gaf ik mijn nummer aan. Wauw omg dat ik dat heb gedaan, super gaaf om jezelf zo te zien springen. Rond 14.00 uur gingen we weer terug rijden pff wat een lange rit en op het gegeven moment had ik het ook zeker gehad. Ik had hoofdpijn gekregen. Ik denk doordat je toch met 120 km naar benden gaat en al het bloed naar je hoofd stroomt. Dit voelde ik ook zeker. In de auto hebben we naar alle foto’s en filmpjes gekeken. Ik had mijn laptop mee en de filmpjes stonden op een usb stick. Er stond op de usb stick dat de oudste springer 93 was (man). Ongelofelijk haha.
Om half 9 afgezet te zijn bij het backpackers huis ben ik met Canan lekker sushi gaan eten. Vervolgens hebben we een drankje gedaan bovenop het dak van een 5 sterren hotel. We hadden de eigenaar van het hotel leren kennen. Hij was met 3 andere vrienden die op bezoek waren bij hem. Ze kwamen allemaal uit Ierland. Oh wat heb ik gelachen. Stonden daar 4 mannen rond de 65 iers te zingen, het leken net piraten in een bar, want zo klonk het haha. We hebben het niet te laat gemaakt, omdat we de dag erna de pensela tour hadden.

Dag 74 zondag 1 februari
Vandaag ging ik de pensula tour doen met Canan. De meeste dingen had ik al met mijn ouders gedaan, maar omdat ik de tour in Nederland al had geboekt kon ik het niet meer veranderen. Toen de gids ons op kwam halen zag ik dat ik deze jongen kende. Hij heeft mij rondgereden met de wijn tasting haha grappig. Eerst gingen we naar Bo-kaap. Hier zijn de huisjes gekleurd. De huisjes zijn gekleurd, omdat in de tijd van de slavernij er veel mensen uit Maleisië in Kaapstad werkten om de stad te bouwen. Zoals we weten hebben mensen uit Maleisie vaak veel kleur, vandaar dat de huizen gekleurd zijn. Dit mocht niet maar ze deden het wel. De huisjes waren heel goedkoop, maar nu verkopen de mensen uit Maleisië het, omdat ze er veel geld voor kunnen krijgen. Tussen de tijd van 1652-1830 was Jan van Rieberg de persoon die 1400 mensen uit Maleisië liet komen om de stad op te laten bouwen.
we gingen verder naar Camsbay. Hier heb je super mooie stranden en speciaal op zondag is het druk vanwege de studenten. Er staat een berg achter cambsbay. Ze noemen deze de 12 panels, vanwege de punten die uitsteken, maar als je goed telt zijn het er 16. Ze konden dus niet tellen in die tijd.
Verder naar Houtbay. In Houtbay werd veel hout gekapt om boten te kunnen bouwen, vandaar de naam Houtbay. De paspoort in Houtbay was anders dan de rest. Er stond op het paspoort: I stay in the republic on Houtbay. Dit waren de mensen die daar werkten en wonen en niemand anders mocht erbij.
De weg vanaf Houtbay is een privé weg en niet van de overheid. Je moet tol betalen, zodat ze de weg kunnen onderhouden vanwege vallende stenen. De weg is rond 1800 gebouwd.
Toen zij we van kommetje, naar long beach gegaan. Bij long beach rijden veel paarden op het strand. Hier mag ook niet meer gebouwd worden aan huizen dan er nu is.
Het water in Afrika is zo koud, doordat Antarctica het water naar Afrika toe duwt. Vanaf muizenberg wordt het water warmer.
Vervolgens komen zien we misty cliff. Deze naam is er, omdat er vaak mist opkomt door de zee. Mensen die er wonen mogen geen dingen planten wat er zelf niet groeit. Je mag je huis niet groter bouwen bij jezelf. Dit moet op aanvraag worden gedaan. Dit mag vaak niet.
De naastgelegen stad sceborough hebben dezelfde regels. Je ziet dat de straatnamen, omdat er veel verschillende natuur dingen zijn zoals planten en dieren. Verder rijdend komen we stenen tegen die op elkaar zitten en op een kameel lijkt. Ze hebben de stenen daarom ook zo laten liggen.
Onderweg kom je veel stenen tegen waar kunst van is gemaakt. In Zambia en Zimbabwe verkopen ze deze kunst zelfs voor een t-shirt. Daar geven ze meer om.
Aangekomen bij cape point. Er staat een tijd wanneer je uit cape point moet zijn. Het is de tijd van de zonsondergang het is te donker om daar dan te verblijven. De kleine bosjes worden ook wel fame bos genoemd. Er groeien in cape point 100 verschillende bloemetjes. In september zijn alle bloemen mooi uit. Ook worden de planten vaak verbrand, zodat er weer nieuwe plantjes kunnen groeien. Bij cape point heb ik weer mooie foto’s gemaakt met Canan. Het is een super leuke trip. Het is dezelfde route als die ik met mijn ouders heb gedaan alleen krijg je nu meer informatie. We hebben groepen met apen gezien. Struisvogels. Er staat twee grote pilaren die vroeger werd gebruikt tegen schip breuk. Er was vaak veel mist, waardoor de boten niks zagen. De boten moesten daarom ook overdag varen, want dan konden ze de pilaren zien. De boten varen dus niet in de nacht.
Verder rijdend zijn we bij de pinguïns aangekomen. De pinguïns zijn in 1983 aangekomen in Zuid Afrika. De pinguïns zijn beschermt er zijn er namelijk nog maar 25000 van hun soort. Ze worden gegeten door de haaien en seals vandaar zijn er bescherm plekken. Je betaald entree, zodat ze de beestje die zorg kunnen geven die ze nodig hebben. We hadden het al snel gezien en zijn het marktje op gegaan. Hier hebben we wat dingetjes gekocht.
we gingen verder naar simonstown. Simon van de stel startte Simonstown en Stellenbosch. Je had zilvelmijn waar het zilver werd gevonden dat is links van de weg. Dan heb je Visschoek de eigen is Christina, maar Simon wilde deze stad kopen. Het mocht alleen als er geen alcohol werd verkocht. Tot de dag van vandaag zal je er geen winkels vinden waar je drank kan halen. Sommige kroegjes hebben bier, maar geen sterke drank.
We komen aan bij Kalkbay. Kalk betekend lime en in deze stad werd vroeger lijm gemaakt. Hier hebben we geluncht. We hebben hier vis en patat gegeten. Ook waren er hier veel zeeleeuwen die ook erg dichtbij komen haha.
Hierna zijn we verder gaan rijden en onze tour zat er bijna op. We zijn bij false bay aangekomen. Hier had ik was gegeten met mijn ouders. Eigenlijk hebben we precies dezelfde tour gedaan alleen heb ik nu informatie over de stad. False bay heeft de naam gekregen, omdat boten vaak dachten dat ze bij kaapstad aankwamen door de inham die kaapstad ook heeft. Er zit een man boven de berg om naar haaien de kijken, zodat hij kan waarschuwen en de mensen uit het water moesten. Terug rijdend hadden we nog een wijn tasting. Lekker en een super mooi eind. De jongen heeft ons naar huis gebracht super lief. Onderweg zie je jongetjes naast de weg die aan het bedelen zijn voor geld. Dit raakt mij om te zien en ik dacht aan mijzelf toen ik die leeftijd was. Ik speelde buiten met de kindjes had plezier en we waren vooral niet dicht bij de auto’s. Het dringt niet tot je door dat deze kinderen zo leven ongelofelijk waarom. Dit hoort niet!