Week 2

Dag 10 zaterdag 29 november
Vandaag was een niks dagje. Heerlijk in de zon gelegen en genoten van het weer.

Dag 11 zondag 30 november
Vandaag had ik een wijn tour met twee huisgenootjes. We werden om 9 uur in de ochtend opgehaald. Om 10 uur zaten we aan onze eerste 4 wijntjes. Het waren kleine glazen gelukkig en ze werden niet helemaal volgegoten. We kregen er ook heerlijk hapjes bij en wat een uitzicht op de wijntuin. Alle wijnboeren zaten bij elkaar. We konden omhoog lopen om naar de volgende wijnboer te gaan. Hier hebben we er nog twee gehad, waarvan 1 met bier. We kregen 4 verschillende soorten bier. Grappig maar de 1 was zoet, de ander bitter etc. Leuk om ook dit een keer mee te hebben gemaakt. Vervolgens zijn we naar een andere wijnboer gereden voor om te lunchen. Onderweg zagen we verschillende dieren, waaronder een zebra. Deze was in de verte dus ik kon de zebra niet goed fotograferen. Bij deze boer aangekomen was een meisje uit het huis niet helemaal lekker. Ze gaf aan al 2 dagen niet lekker te zijn. Ze kon niet eten, kramp in haar buik en van drinken raakte ze vol. We kregen het idee dat ze voedselvergiftiging had aangezien al 4 mensen in het huis dit hebben gehad. Na de lunch hadden we nog 2 wijnboeren te gaan. De wijnboer waar we nu bij waren was ook een geitenboerderij. We kregen 6 wijntjes. Na elke wijn konden we ook een stukje kaas proeven. Er waren 9 verschillende soorten kaas. Mmm Brie blijft toch het lekkerste. Onze gids heeft verschillende soorten kaasjes gekocht voor het meisje die zich niet helemaal lekker voelde. Ze had namelijk 4 wijntjes op bij de eerste boer en vanaf toen kreeg ze niks meer binnen. Super lief en spontaan van hem. Zo hoort het. Ik was al een beetje teut haha. Bij de laatste boer aangekomen kregen we flinke glazen en nog 6 ook. Ik ben erachter gekomen dat ik ben overgestapt van witte wijn naar rode wijn. Bij de laatste boer heb ik de lekkerste wijn ooit gedronken. Toffee wijn. Bij heet bestellen van mijn laatste wijntje gaf ik bij een man aan dat hij de toffee wijn moest proeven. En dit heeft hij ook gedaan. Hij vond het ook een heerlijke wijn. En heeft voor zichzelf deze fles gekocht en als bedankje ook voor mij. Hierna gingen we naar huis. Rond 4 uur waren we thuis. Ik ben er lekker vroeg ingegaan, omdat ik de dag erna moest werken.

Dag 12 maandag 1 december
Vijfde werkdag
Het was vandaag de HIV/aids dag. Op deze dag wordt er gedacht aan de mensen die deze ziekte hebben opgelopen of eraan zijn overleden. Op ons werk zouden we ook deze dag gedenken. Op ons werk aangekomen waren er verschillende vrouwen in leeftijdsgroep die HIV hebben gehad. Op deze dag moesten we de vrouwen heel veel liefde geven en hun bedienen. Colleen onze baas gaf aan ga er tussen zitten, maak een gesprek met ze en wees niet bang dat als je ernaast gaat zitten dat je het ook krijgt. Geef ze een hand, knuffel, genegenheid etc. Dit is hun dag om gezien te worden, opgevrolijkt te worden, hun verhaal kwijt te kunnen. Onder de koffie en thee ben ik tussen de vrouwen gaan zitten. Sommige vrouwen zijn verkracht, hebben het van hun man opgelopen, hun dochter heeft het, een dochter van 15 die al een kind heeft, een zoon die verslaafd is aan drugs of in een ganggroep zit. Het was mooi om te horen dat deze vrouwen zich op dezelfde manier zorgen maken als ons. Ze hebben toch een andere gedachtegang door hun sterke geloofsovertuiging, maar de liefde en zorgen voor een kind blijven hetzelfde. Wat je in Afrika vaak ziet is dat de oma en opa voor de kleine kindjes zorgen. De ouders van het kind kunnen zelf niet voor de kinderen zorgen, vanwege drugs/ alcoholgebruik of omdat ze geen geld hebben. Als dit het geval is gaat het kind naar oma en/of opa om voor het kind te zorgen. 1 van de vrouwen zat in deze positie. Haar zoon van 24 met twee kinderen (tweeling) heeft geen geld voor de kinderen, dus deze vrouw zorgt nu voor deze kinderen. Zij vindt dit niet erg en zelfs heel leuk om haar kleinkinderen elke dag thuis te hebben. Toch vindt zij dat de ouders voor de kinderen moeten zorgen. Deze ouders werken daarentegen hard om geld binnen te krijgen, maar dit is niet genoeg om ook nog voor de kinderen te kunnen zorgen. Alle vrouwen, vrijwilligers en ik zaten aandachtig naar dit verhaal te luisteren. Hartverscheurend om te horen dat ouders zo hun best doen, maar niet genoeg verdienen om hun eigen kinderen op te voeden en in huis te hebben. Deze ouders gaan elke dag langs bij hun kinderen en geven dat geld wat ze nog hebben aan oma/opa.
Na de koffie en thee moest iedereen in een kring gaan staan. Er waren mensen van verschillende organisaties die voor eten, cupcakes en cadeaus hebben gezorgd. We moesten zo in een kring gaan staan dat verschillende mensen naast elkaar stonden. Ik stond naast een blanke zuid-afrikaanse man en een zwarte zuid-afrikaanse vrouw. We moesten elkaars handen vasthouden, zodat we connectie hadden met elkaar. Colleen begon haar verhaal. Iedereen is in connectie met elkaar. De vrijwilligers zijn hier om iemand naast zich te steunen, liefde te geven, helpende hand te bieden. Hierdoor zijn zij in connectie met verschillende mensen en verschillende culturen hier in de kring. De mensen die voor het eten hebben gezorgd zijn hier ook om deze redenen. Zo kun je zien dat iedereen in connectie is met elkaar en dit is niet alleen hier dit is over de hele wereld. We vinden altijd iemand op ons pad voor een bepaalde reden om van te leren en vanuit daar weer verder te kunnen gaan met een goed gevoel. Ook nu werd er weer gebeden naar jesus toe. Om deze te bedanken voor deze mensen die hier nu zijn om connectie te vinden. Ook werden er mensen uit de kring geroepen om hun verhaal kwijt te kunnen. Dat verhaal wat hun is overkomen. Het viel mij op dat meerdere vrouwen geen HIV meer hadden en zijn genezend. Ik vond dit fijn om te horen. Het geeft je toch een ander gevoel als je denkt dat die vrouwen HIV hebben en het misschien niet redden.
Hierna moesten we de vrouwen bedienen met eten. En zoals gewoonlijk super super super veel eten. Dit was erg gezellig. Iedereen stond lekker te kletsen met elkaar en het voelde als een feestje, maar dit is bij alles in Afrika.
Na het eten gingen te vrouwen voor ons zingen en dansen. Ze lachten, dansten zongen en er kwam heel veel liefde van af. Ik kreeg er kippenvel van en dit moment raakte mij. Ik had tranen in mijn ogen. Het was zo mooi om te zien hoe veel plezier en lol ze hadden met elkaar, ondanks hun omstandigheden. De vrouwen gaven ook aan dat deze dag hun even niet laat denken waar zij in leven en wat zij hebben. Deze dag staat voor vreugde, liefde en geluk. Door deze zin mee te nemen naar het moment dat ik hun zo vrolijk zag raakte mij dit. Om te zien en horen hoe hun elke dag leven. Ze leven van dag tot dag, want je weet nooit wat er kan gebeuren. Iedereen was vrolijk, dansten mee, klapten en er kwam een sterke liefdevolle energie vanaf. Het was fijn om te zien dat deze vrouwen het zo naar hun zin hebben gehad en dankbaar waren voor wat ze hadden gekregen. Er was ook zoveel eten dat ze eten meenamen voor hun kinderen. Daarnaast gaven ze aan dat ze nu al naar volgend jaar uitkijken en liever hadden dat dit elke week/ maand was, omdat dit hun zo goed deed. In Afrika omhelzen te mensen elkaar. Dus ook hier kwamen er verschillende naar mij toe om mij te bedanken. Super lief en dit moment geeft je een voldaan goed gevoel. Dat je iets voor hun hebt kunnen betekenen. Ook al is het maar iets kleins dat kleins is voor hun heel groot.
Ik vroeg mij nou toch af waar TLC al dat eten vandaan haalt, speeltjes en de kerstboxen die ze aan het inzamelen zijn voor de kinderen voor kerst. Kendal gaf aan dat alles wordt gedoneerd. Al het eten komt uit te supermarkten. Het eten uit de supermarkt dat niet meer verkocht kan worden, vanwege de datum wordt gedoneerd aan TLC. De speeltjes en kerstboxen doneren mensen en organisaties. Ik zat dus heel erg te denken wat ik met het geld die ik in nederland heb opgehaald d.m.v. donatieblikken kon doen. Naar mijn idee heb ik nog niet geschreven hoeveel ik heb opgehaald. In totaal is er 421 euro opgehaald. Aangezien ik 2 verschillende projecten doe zal ik het geld door midden splitsen. Het project TLC heeft eigenlijk alles eten en sponsors die dingen doneren. Toch wil ik iets voor het project betekenen. De kinderen die na TLC naar school gaan hebben een uniform nodig. Deze kinderen komen uit een township en hebben vaak geen geld om schoenen en dergelijke te kopen. Vaak hebben ze schoenen en sokken met gaten erin. Ik zal met de opbrengst van de donatie potten schoolschoentjes en sokken halen voor de kinderen.
In de avond hebben we in het huis een filmpje gekeken.

Dag 13 dinsdag 2 december
Zesde werkdag
Deze week zou een rustige week worden. Ik was blij dat we vandaag nog naar een township toe gingen om een activiteit met de kinderen te doen. We zijn naar wolverivier geweest. Zo heet deze township. Als we naar een township gaan is eigenlijk altijd hetzelfde. De kindjes komen en wij hebben een activiteit voor ze georganiseerd. Niet altijd alle kinderen zijn er dat verschild, omdat sommige nog op school zijn of werken met ouders (kinderarbeid). Vandaag hebben we een kerstman gemaakt. Zo leuk om te zien hoe aandachtig sommige bezig zijn met hun kuntswerk. Ze luisteren allemaal heel goed naar Colleen en sommige noemen haar zelfs tante Colleen. Ze noemen haar zo, omdat zij de gene is die altijd voor alles zorgt. Toch vindt ik het gek dat als wij weg zijn alles weer opgeborgen wordt. Alle kinderen zijn alleen gelaten door ouders en moeten voor elkaar en zichzelf zorgen. Er is niks te doen in zo een township. Er is geen speelgoed of iets waar ze zich mee kunnen vermaken. De enige activiteit die ze hebben is als wij er zijn. Waarom wordt er geen speelgoed gedoneerd naar deze kinderen. Ik heb dit nagevraagd. Het speelgoed dat ze krijgen gaat kapot en zullen ze om vechten. Er is geen ouder bij die kan aangeven wie er nu aan de beurt is. Dit is de reden dat er niks is en het kost te veel om telkens voor speelgoed te zorgen.
In de avond ben ik naar de bioscoop gegaan met een vrijwilligster uit het huis.

Dag 14 woensdag 3 december
Zevende werkdag
Vandaag hadden we de disabled walk. We hadden om 10 uur met de politie op een plek afgesproken. Hier zouden we beginnen met de loop. We moesten allemaal een luier dragen. Deze kon je daar op plakken waar je zelf wilden. Toen we terug moesten lopen zijn de vrijwilliger en ik over het strand terug gegaan. En ja hoor wat zagen we daar…… Een zeehondje. Wauw super gaaf, want dit zijn mijn lievelingsdieren. Het was een klein zeehondje die lag te zonnen op het strand. Kijkend naar het zeehondje en de zee zagen we nog een klein zeehondje die aan het spelen was in het water. Super gave wandeling dus. Na 2 uur lopen waren we terug op onze bestemming. Na de wandeling waren we klaar met ons werk en mochten we naar huis. Ik had afgesproken om 2 uur om lekker naar het strand toe te gaan. Hier zijn we tot 6 uur gebleven en we zijn vervolgens naar huis gegaan. We hebben niet veel meer gedaan erna.

Dag 15 donderdag 4 december
Achtste werkdag
Vandaag hadden we een pojkie op het werk. Dit is een afscheidsetentje voor de vrijwilligers die hebben deelgenomen bij het TLC project. Colleen de organisator van TLC organiseert dit voor de vrijwilligers. Het was een gezellige dag. We waren met 7 vrijwilligers, Colleen en twee jongeren van TLC.
In de avond werden we om 18.00 uur opgehaald om straatwerk te doen. Dit betekend dat we de straat op gingen om naar daklozen/ straatjongeren te zoeken. Deze jongeren/ ouderen kiezen ervoor om op straat te leven. Thuis worden de kinderen mishandeld, misbruikt en geen eten hebben dus uitgehongerd zijn. Ze zien ook dat hun ouders verslaafd zijn en door deze omstandigheden vluchten ze het huis uit naar de stad. Voor de meisjes betekend dit dat als ze in de stad aankomen ze op zoek moeten naar een jongen. Een daklozen jongen zal voor hun zorgen en bescherming bieden. Daarentegen moeten de meisjes wel doen wat de jongen wil. Dit kan zijn stelen, seksuele handelingen bij hem, drugsgebruiken etc. Ik vond het dubbel, omdat ze vluchten van huis vanwege deze omstandigheden. Toch voelen ze zich op straat veiliger en dit is hun familie. Hier krijgen ze genegenheid, liefde, vriendschap en ze worden gezien. Het was lastig om de daklozen te vinden, omdat het koud en winderig was. Ze duiken dan onder waar het wat warmer is. Uiteindelijk hebben we er toch een paar gevonden. We reden met de auto naar hun toe om vervolgens met ze in gesprek te gaan. Ze vroegen hoe het met hun ging en of ze aanwezig wilde zijn bij het feest aankomende donerdag ‘carol in cristal light’. Het was niet zeker of ze kwamen, want het was ver van hun plek af. Na dit gedaan te hebben gingen we verder zoeken bij het water (rivier). Hier hebben we 3 groepjes gevonden. Ook hun hebben we een uitnodiging gegeven voor volgende week donderdag. We kwamen bij een stel aan die bezig waren, dus dit was nogal akward. Aangekomen bij een ander groepje ging het niet helemaal lekker met een meisje. Ze wil terug naar huis, maar durft niet. Daarnaast vind ze het ook fijn waar ze nu is. Ze heeft een vriendje en vrienden/ familie om zich heen. We gingen voor dit meisje bidden, want dit is waarom we straatwerk doen. Om te bidden voor de mensen waar het even niet goed mee gaat. Alle daklozen kwamen erbij staan. Net als maandag maakten we een kring, zodat we met elkaar in connectie waren. 1 man riep gebeden op voor haar en de andere vrouw had een hand op haar hoofd om in contact te zijn met haar hoogste punt. Er kwam veel energie en liefde vanaf. Ander gingen meebidden. We hadden allemaal ons ogen gesloten. We eindigde met amen. Het was mooi om dit mee te maken en om te zien dat de andere graag mee deden. We hoefden er niet om te vragen ze hielpen haar graag en dit is wat zij nu nodig had. Mooi om deze kant van een geloof mee te maken en te voelen en zien wat voor energie er vanaf kan komen. Ik vond dit een mooie afsluiting van de avond en een mooie ervaring. Om 21.30 waren we thuis en ging ik lekker naar mijn bedje toe.

Dag 16 vrijdag 5 december
De ziplijn dag. Vandaag zijn we met alle vrijwilligers op 1 na gaan ziplijnen. De baas en medewerkers gingen ook mee. Yeah dit heb ik altijd al eens willen doen. Ik heb dit ooit op televisie gezien en vanaf dat moment wilde ik dat ook een keer meemaken. Wat een gezelligheid onderweg naar het ziplijnen. Aangekomen bij het ziplijnen kregen we een tenue aan. Haha dit zag er heel grappig uit. Vervolgens moesten we de groep opdelen in groepjes van 6 verdelen. Dit was jammer, want we dachten dat we met zijn alle zouden gaan. We laten onze pret natuurlijk hierdoor niet bederven. Met de auto rijdend naar de top van het ziplijnen hadden we niet verwacht dat deze rit zo wild zou zijn. Er was geen weg aangelegd. Er lagen alleen maar losse stenen en zand. Bij de top kregen we uitleg hoe we naar benden moesten gaan. Er waren 7 lijnen waar we af gingen. Wauw wat een kick gaf dit. Ik ben zo blij dit gedaan te hebben. Wauw!!! Na het ziplijnen zijn we met zijn alle gaan eten. Super lief de baas van AVIVA had dit etentje georganiseerd. Het was een mooie ervaring die ik zeker niet zal vergeten.

Dag 17 zaterdag 6 december
Negende werkdag
Vandaag was het een hele warme dag. De zon deed gewoon pijn aan je huid (31 graden en geen wind).
Normaal gesproken werk ik van maandag tot en met donderdag, maar vandaag had TLC mij ook nodig. Volgende week krijg ik een dag vrij, omdat ik vandaag heb gewerkt. Vandaag gingen we kerst vieren met de kindjes. Aangekomen op een pre primairy school die ons de gelegenheid gaf om gebruik te maken van hun speelterrein en lekkernij had voor de kinderen konden we de dag beginnen. Het was een mooie dag. Er waren 36 kinderen aanwezig. Toen ik aankwam zag ik het meisje die ik eerder van dichtbij had gefotografeerd. Deze staat in mijn vorige blog. Ze lachte naar mij en zwaaide. Ze herkende mij. Wat leuk om te zien, want dat betekend dat je een goede indruk hebt achtergelaten. De kinderen hebben eerst gespeelt op het speelterrein. Vervolgens hebben we een parkoers gemaakt die de kinderen moesten afleggen. Jongens tegen de meisjes. De meisjes hadden natuurlijk gewonnen! Daarna kregen de kinderen iets te drinken en een danoontje. Dit was rond 11.15 uur. De kinderen konden hierna weer verder spelen. Alle kindjes wilden steppen of fietsen, maar er was niet voor iedereen een step of fiets. De bazin van de school kwam aanlopen ze gooide de schuur deur open en er stonden fietsen en stepjes voor iedereen. Alle kinderen waren aan het rennen, steppen en fietsen jeetje wat een drukte. We konden niks meer overzien, maar we lieten ze verder spelen. Wat mij heel erg opviel is dat niet alle kindjes zijn volgroeid. Ze zijn nog heel klein, hun handjes of armpjes zijn kleiner vergelijking met de rest, dragen geen schoenen, gaten in de kleding, ruiken naar rook etc. En toch zijn ze allemaal vrolijk, lachen en gieren zoals elk ander kind. Nadat ze een half uurtje hebben gespeeld moesten de kinderen gaan zitten. We gingen zingen voor kerst. Wat mij heel erg opvalt is dat met alles dank je jesus een amen wordt gezegd. Het was mooi om te zien dat alle kindjes de liedjes konden meezingen, mee bidden en hun hele hart erin legden. Ik had een meisje naast mij zitten met zingen rond de 7 jaar. Ik zag dat alle andere vrijwilligers de kinderen knuffelde, aanraakte als liefde of bescherming. Het meisje dat ik naast mij had zitten sluiten zichzelf de hele dag al af van de andere. Onder het zingen toen ik een hand op haar been legde en zei ‘do you know al the songs’ kreeg ze tranen in haar ogen. Ze was terug getrokken, stil, zenuwachtig en verlegen. Vanuit de training van TLC heb ik meegekregen dat dit houdingen zijn waaraan je kan merken dat er iets aan de hand is. Ze wilde niet dat ik haar aanraakte en dit liet ik zo. Toen we klaar waren met zingen, lachte ze naar mij en legde haar hand op mijn been. Het voelde alsof zij minder bangig voor mij was. Dit moment raakte mij om te zien hoeveel angst er in zo een klein meisje al om gaat.
Na het zingen kregen ze een hotdog en wat te drinken. Als ze nog meer wilden eten of drinken mocht dit, want er was genoeg over. Na het eten mochten ze weer gaan spelen en na het spelen moesten ze weer op de grond gaan zitten bij de boom. Ze kregen allemaal een muffin. Daarna werden er kerstcadeautjes uitgedeeld aan de kindjes. Deze cadeaus zijn ingezameld en gedoneerd door verschillende organisaties, mensen etc.
Na deze dag mocht ik rond 13.00 uur naar huis. Aangekomen bij het huis verveelde we ons. We hadden besloten om naar de stad te gaan. De bus liet op zich wachten, want 20 minuten verder was deze er nog niet. Dit is Afrika! Aangekomen in de stad en 2 uur gereisd te hebben waren alle winkeltjes al gesloten. We wilde ook de lion’s head beklimmen, dus we hadden besloten wat te gaan eten in de stad en vervolgens naar de Lion’s head te gaan. Omhoogkijkend naar de berg van 694 meter hoog, dacht ik wauw dit is hoger dan je denkt en dan wil ik straks nog de kilimanjaro doen. Dit wordt een hele opgaven! Binnen 50 minuten en 2 stops waren we aangekomen op de berg met een adembenemende uitzicht. Ook was vandaag de dag dat het volle maan was. Ik heb de zon en de maan tegelijkertijd gezien. Je weet niet wat je ziet. Super mooi, ik kon mijn ogen niet geloven. Wat een mooi eind van deze top dag!