Week 3

Dag 18 zondag 7 december
Ik merk dat het veel tijd vergt om alles op te schrijven en daardoor loop ik heel erg achter. Er is veel te veel te doen hier in Afrika, waardoor ik nauwelijks tot niet aan mijn blog toe kom. Daarnaast ben ik na het werken heel moe, door de warmte en de vele aandacht die de kinderen van je vragen. Als ik uit mijn werk kom ga ik vaak even lekker een middagdutje doen. Rond zeven uur ga ik koken, eten en daarna douche. Rond 9 uur lig ik dan al in bed. Zoals je ziet weinig tijd voor mijn blog. Gelukkig heb ik wel elke dag opgeschreven wat ik heb gedaan en wat het hoogte punt was van die dag. Ik moet dus even bijschrijven maar dit gaat helemaal goed komen!! Ik houd mijn verhalen dus wat korter, want per verhaal ben ik een half uur tot een uur bezig.
Daarnaast heb ik nog niet verteld hoeveel geld er is opgehaald met de donatie boxen. Er is €420 euro opgehaald. Dit geld zal ik dus delen. Elk project krijgt €210,-.

Vandaag ging ik mee twee meiden uit het huis een culturele Tour doen. We werden om 08.00 uur opgehaald. Vervolgens moesten we nog een Nederlands stel oppikken, voordat we de Tour konden beginnen. Na een half uur rijden kwamen bij het district 6 gebied. Onze gids heeft hier de geschiedenis over verteld. Het district kwam in opspraak in 1966 toen rond de 60.000 inwoners van verschillende rassen gedwongen werden om te verhuizen, omdat de locatie door het blanke apartheidsregime werd aangewezen als nieuwe locatie. Er werd door de blanke overheid besloten dat District Six een ‘witte wijk’ moest worden en alle niet-blanken moesten weg. Buren vrienden en zelf families werden in die tijd uit elkaar gerukt. De verhuizing duurde in plaats van 2 jaar duurde om al deze mensen uit de stad te krijgen duurde het 6 jaar. Sommige kregen geld voor het uit huis zetten, maar sommige kregen helemaal niets. Vervolgens zijn de blanke gaan bouwen. Ongeveer 6 jaar verder gingen de donkere mensen in opstand, omdat hun plek terug te krijgen. De blanke konden de huizen niet gratis geven dus moest er voor betaald worden, wat ze niet hadden. Hierdoor is de stad Langa ontstaan, waar de meeste naar toe gingen. Deze mensen leven hier nog steeds, omdat zij geen geld hebben om in de stad terug te gaan waar zij woonde. Dit is te duur. In de wijk disctrict six woont niet veel en er is ook niet veel gebouwd. Eigenlijk zoals ik het zie was alles voor niks en zijn de mensen om niks uit hun eigen wijk gezet. Toen ik erdoorheen reed werd voelde ik een woede naar boven komen. Dat dit heeft kunnen gebeuren, hoe kan je andere mensen uit hun eigen wijk zetten om het gedeelte beter te maken, terwijl er nu niks aan verbeterd is! Alleen veel pijn bij families en sommige families hebben elkaar nooit meer teruggevonden.
Na district 6 zijn we naar 3 townships geweest. Ik noem in de weken hiervoor daar waar ik werk een township, maar ik werk in settlements ben ik achter gekomen. Ze noemen het op mijn werk een township, Maar dit zijn het niet. Vandaag heb ik goed het verschil kunnen zien tussen een township of een settlements. De townships waar mensen leven is shockend. Ze plassen buiten naast hun huis dus de hele township stinkt. Kleine kindertjes die spelen tussen het vuil (glas, gebroken hout etc) op blote voeten. We zijn naar drie verschillende townships geweest.
Iemand die in deze township woont leidde ons rond. De meneer in het touring busje ging even weg. Eerste township (Langa) waar je verschil kan zien in luxe. Hier wonen de zwarte mensen. In deze townships zie je 4 verschillende soort woningen 1. Huisjes van hout, golfplaten, karton etc. 2. Drie gezinnen woning waar 60 mensen leven. Ze betalen 20 rand per maand voor 1 bed/ matras. Hier moet het hele gezin op slapen. Ze krijgen een kamer aangeboden met 2 andere bedden waar 2 andere gezinnen op leven. 3. Twee kamer woning. Een gezin betaald 300 rand per maand voor een twee kamer woning. 4. Luxere huizen, deze mensen hebben hun huis gekocht.
Na deze eerste townships zijn we naar de kerk gegaan. De kerk waar de gids naartoe wilde was al klaar met de dienst. We gingen naar een andere kerk. Deze werd gegeven in een tent, omdat een kerk bouwen voor deze mensen te duur is. Wauw wat een belevenis zo een kerk. Heel anders dan in Nederland. Er werd gedanst, gezongen en ondertussen gebeden. Na de kerk zijn er naar een healer gegaan. Ook wel een sjamaan genoemd. Dit is de dokter in de stad. Deze man heeft het van zijn opa, vader geleerd. De kracht om te kunnen healen wordt van kleins af aan geleerd. Deze dokter gaf aan dat hij als klein jongetje bezig was met medicijnen leren (4 jaar), om uiteindelijk dokter te kunnen worden. Er hingen allemaal dode dieren, handen, chemische drink spulletjes. Hij kan ervoor zorgen dat je zwanger wordt, een vriendje krijgt etc.
Vervolgens gingen we verder lopen om gedenkbeelden te zien en uitleg over te krijgen. Het was lastig te volgen omdat de jongen binnensmonds Engels praten.
Vervolgens zijn we het touringsbusje weer ingestapt, waarop deze meneer ons ging rondleiden. Tweede township hier zag je dat de donkere en gekleurde mensen samen leefde. De vorige township was alleen zwart. Vroeger was het zo dat de donkere, gekleurde en blanke mensen gescheiden leefde. De gekleurde mensen wisten niet waar zij bij hoorden want ze waren niet blank, maar ook niet zwart. Deze staat is uiteindelijk een gemengde stad geworden. Leuk om dit verschil te zien, dat de mensen uiteindelijk wat meer bij elkaar zijn gaan wonen. Hier zijn we bij een vrouw naar binnen gegaan om te horen hoe zij leefde. Zij past op de kinderen van haar dochter, omdat haar dochter er niet veel mee doet. Het is zo dat als de ouders niks met de kinderen doen het naar de ouders van de dochter toe gaat. Als een stel wilt gaan trouwen moet de man eerst toestemming vragen bij de ouders van de dochter en vervolgens als de ouders ja zeggen onderhandelen ze hoeveel de man voor het meisje wilt betalen en dit uiteindelijk uit betalen aan de ouders. Is het te weinig dan mag de man niet met het meisje trouwen. Als de man wel met het meisje mag trouwen dan zullen er 3 trouwerijen volgen. 1 met de familie van de man, 2 familie van de dochter 3 hele familie.
Hierna zijn we door de derde township gereden wat niet een township was. Dit waren de blanke mensen. Je ziet dat de blanke mensen een groot huis hebben en het eigenlijk super goed hebben. We reden langs een stoplicht waar een verhaal achter zat. Het was vroeger niet toegestaan voor de zwarte/ gekleurde voorbij het stopplicht te gaan wat vroeger een lijn/ grens was. Dit betekende dat de zwarte niet de mogelijkheid hadden om naar de stad toe te gaan om te werken en het dus op een andere manier moesten doen. Pff wat erg zeg om te horen dat mensen op deze manier met elkaar om kunnen gaan, terwijl we allemaal hetzelfde zijn vind ik.
Na deze tour hebben we gevraagd of de chauffeur ons wilde afzetten bij campsbay. Hier zijn we heerlijk in het zonnetje gaan liggen, cocktails gedronken en hebben we vis gegeten.

Dag 19 maandag 8 december
Tiende werkdag
Vandaag mochten we wat later beginnen, omdat er niet veel te doen was. We gingen vandaag naar melkbossenstrand (settlement). De education is nu voor mij dus de dagen zullen rustiger worden, omdat er op TLC zelf nu geen kinderen komen. De zomervakantie is hier begonnen en ze hebben vakantie tot en met 23 januari. Aangekomen op het kantoor zijn hebben we eerst het kantoor schoongemaakt en vervolgens hebben we alles ingepakt voor de kindjes bij melkbossenstrand. In de middag moeten we eerst wachten totdat Angela terug is met al het eten die ze heeft opgehaald bij de supermarkten. Yeej eindelijk naar de settlement. Op het kantoor is nauwelijks tot niks te doen, dus ik verheug mij er altijd op om naar de settlements toe te gaan. Bij de settlement aangekomen toetert Colleen altijd, zodat de kindjes horen dat we er zijn. Wauw ongelofelijk hoeveel kindjes er uit alle hoeken komen om mee te doen aan de activiteit. Vandaag waren er 63 kinderen aanwezig. Super veel en super leuk dus!!. Colleen liet de kinderen twee grote lakens op de grond leggen waar we op konden gaan zitten. De oudere en de jongere moesten gescheiden op de mat gaan zitten. Het viel mij op dat van de oudere kinderen er alleen jongens aanwezig waren en weinig meisjes. De kleintjes gingen eerst kleuren en vervolgens kleien en de oudere gingen meteen met aan de gang met klei. Toch leuk om te zien dat ze allemaal luisteren, maar hieraan kan je ook zien dat er gewoon helemaal niks is te doen op de settlement. Ze vervelen zich heel erg. Op het gegeven moment zag ik dat sommige kinderen blauwe of een groen mond hadden. Ze waren de klei aan het eten, ik gaf aan dat het klei was en ze dit niet konden eten gadver. Zelfs iemand van de oudere deed het, waarop ik aangaf dat het klei was. De rest begon hem hierop uit te lachen. Hij gaf aan dat het zoet was en niet vies. Colleen gaf later aan dat her marsepein was en ze het dus gewoon konden eten haha. Ik gaf bij sommige kleine kindjes aan dat ze het konden eten, maar door de kleur durfde ze dit niet super schattig. Er kwamen steeds meer kindertjes bij, maar er waren niet genoeg borden voor alle kindjes. Deze moesten ze dus thuis halen. Ah wat zitten er toch poepies bij om op de vreten. Ik had een kerstboom gemaakt van de marsepein het was natuurlijk voor kerst dat we dit deden. Toen wilde iedereen een kerstboom maken. Leuke en creatieve bomen kwamen er tevoorschijn. Aan het eind ben ik gaan kijken wat iedereen had gemaakt. Ik zag een pistool, een gangster teken, het nummer van een groep. Ik blijf mij verbazen hoe deze jonge kinderen hierin betrokken zijn. Dit behoren ze helemaal niet te weten. Daarnaast zag ik ook vlindertjes, kerstbomen en andere leuke dingetjes. Hierna kreeg iedereen een ballon en werd er eten aan de kinderen uitgedeeld. Ze moeten in een ‘lijnkie’ staan voor het eten. Dit gaat in het begin goed, maar of het op het gegeven moment nog een lijntje is. Ook zijn er kinderen als ze wat hebben gekregen weer midden in de lijn gaan staan. Er is genoeg, meer dan genoeg zelfs, maar toch zie je dat ze heel erg veel honger hebben. De ouders hebben geen werk en dus geen geld. Er zal niet elke dag een maaltijd op tafel staan. Toch als er maar 4 flessen drinken zijn dan verdelen ze dit super goed onder elkaar. Nadat we klaar waren bij meklbossenstrand moesten we weer het kantoor en dergelijke schoonmaken. Daarna waren we klaar voor deze dag. Ik ben in de middag lekker in het zonnetje gaan liggen en niks gaan doen.

Dag 20 dinsdag 9 december
Elfde werkdag
Ook vandaag mochten we weer later beginnen. Heerlijk. Aangekomen op het werk moesten we het kantoor, keuken enzo weer schoonmaken. Ik begrijp hier steeds maar niks van. We hebben het gisteren schoongemaakt voordat we weggingen, waarom moeten we het nu dan weer schoonmaken. Zoals gewoonlijk ga ik de keuken doen, want dan kan je alles lekker op je eigen gemak doen, zonder dat er telkens naar je gekeken wordt. Vervolgens zijn we in het zonnetje gaan zitten en wachten totdat colleen er was. Toen ze aankwam hebben we haar auto ingeladen en zijn we naar wolverivier gegaan. Wat zijn de kindjes toch altijd blij al we aankomen. Vergeleken met melkbossenstrand waar ik gisteren was hebben ze hier helemaal niks. Ze wonen in huisjes gemaakt van golfplaten, hout etc. In melkbossenstrand wonen ze in een settlement, hier zijn huizen gemaakt voor de mensen, zodat ze het droog houden als het regent, ze elektriciteit en water hebben. Gelukkig wordt er voor wolverivier door de overheid ook van zulke huizen gebouwd. Bij wolverivier valt het mij telkens op dat er geen ouders aanwezig zijn en dat de kinderen aan hun lot worden overgelaten. De oudere moeten voor de jongere zorgen, maar of dit altijd goed gaat mm. Deze keer zat er een oudere dame bij. Deze zorgt voor de drie kleinste kinderen onder de twee jaar en zal denk ik een beetje op de rest van de kinderen letten. Ah wat zien deze kinderen eruit, gescheurde kleding, ze stinken, zijn zwart, lopen op voeten. Vandaag gingen we met deze kinderen hetzelfde doen als met de kinderen van gisteren. Er waren deze keer veel jonge jongetjes. Wat zijn deze toch brutaal en moeilijk te handelen. Ze luisteren niet, vechten om de stiften, schreeuwen, staan op de banken. En omdat ze Afrikaans en Engels praten, praten ze Afrikaans tegen ons en doen alsof ze ons niet verstaan. Ahh ik werd er helemaal gek van, maar geduldig blijven. Deze kinderen hebben totaal geen normen en waarden meegekregen, omdat ouders nooit thuis zijn en als ze thuis zijn aan de fles hangen. Colleen was er niet, want die was bezig aan de andere kant, zodra Colleen er was kon zij zeggen dat ze moesten luisteren en anders niet meer mee mochten kleuren. Wij zijn hier voor hun en als het op deze manier moet dan komen we gewoon niet. Hier luisterde ze wel naar. Eindelijk klaar met kleuren en de kleurplaten uitknippen. We hebben alles opgeruimd. Vervolgens kwam Colleen met het idee om een danswedstrijd te doen. Haha ah wat schattig en wat vonden ze het eng om hun dansje te doen. Stel dat de andere kinderen mij zien, je zag dat ze erg aan het nadenken waren of het niet gek was wat ze deden. De kindjes die dansten kregen een ballon. Ah wat een schattige afsluiting van deze werkdag. We waren rond 4 uur klaar.
Toen ik thuis kwam heb ik mij snel omgekleed, omdat we afscheid van Deb hadden. Zij was al in de stad met een paar andere vrijwilligers. We hebben heerlijk gegeten en daarna hebben we nog een borreltje gedaan. Rond 01.00 uur thuis zijn we allemaal lekker ons bedje in gesprongen, want we moeten morgen weer werken.

Dag 21 woensdag 10 december
Twaalfde werkdag
We moesten vroeg beginnen want er was vandaag veel te doen. We moesten alle kerstboxen sorteren en in zakken doen. We gingen naar de kerk van CRC. TLC en CRC werken samen. Het geld wart wordt opgehaald in de kerk gaat deels naar TLC toe. Dit was de eerste keer dat ik naar de kerk toe ging. Ik was erg benieuwd, omdat ik al veel mensen over deze kerk heb geboord. Aangekomen bij de kerk was het bij een industrieterrein en het zag er niet echt uitnodigend uit. Toen we naar binnen gingen kon ik mijn ogen niet geloven. Wow wat groot het leek wel een concertzaal. Flatscreem, podium alles wauw. Na de foto’s moesten we aan het werk. Alle cadeaus sorteren onder jongen en meisje. Toen we dit hadden gedaan moesten we alle cadeaus in zakken toen. Er moesten 20 cadeaus in 1 zak. Er waren 267 meisjes en 253 jongens. Dit hebben we goed gedaan, want er waren 500 cadeau nodig. Al deze kerstboxen zijn gedoneerd door mensen van buitenaf. Er zat speelgoed in, deo, tandenborstel, tandpasta, spulletjes voor school. Sommige mensen hebben er meer in gedaan wat niet de bedoeling was, want dan worden andere kinderen jaloers. We hadden besloten dat als we de cadeaus uitdeelden ze deze thuis pas open mochten maken. Nadat we dit hadden gedaan moesten we de cadeaus naar het kantoor toe brengen. We moesten een paar keer op en neer rijden voor de cadeaus. Colleen reed deze keer langs het strand wat ze eigenlijk niet vaak doet. We zagen daar een klein meisjes staan huilen/ schreeuwend. We keerde om zodat we naar het meisje konden gaan. wij stonden aan de andere kant van de weg. Het meisje ging overlopen terwijl er auto’s hard aan kwamen rijden. Net op het nippertje had een auto haar niet geraakt. We hebben haar in de auto genomen en gezocht naar haar ouders. We konden haar niet verstaan en we konden er niet uit opmaken welke taal ze sprak. Na een uur te hebben rondgerende en niemand in paniek te zien zijn we naar het politiebureau toe gereden, waar wij ook werken. Er zijn politiemannen naar het strand gegaan om mensen te ondervragen. Op het politiebureau was het meisje aan het praten met een politieagente die 6 verschillende Afrikaanse talen kon spreken. Het meisje sprak Zulu, met de klikjes. Het meisje was 4 jaar en ze gaf 3 verschillende namen op van haar vader en moeder erg moeilijk dus. Met de walk talkie werd er gesproken met een agent die op het strand was. Hij had de vader gevonden. De vader kwam 10 minuten ongeïnteresseerd binnen lopen. Mijn vader zou naar mij toe rennen en mij knuffelen dat hij mij weer gevonden had, maar nee deze niet. De vader gaf aan het niet door te hebben en nam het meisje mee en hoe. Hij trok haar half mee en je zag dat er hard in haar arm werd geknepen. Ik vond het gek dat de politie hier niks op zei, maar dit is niet mijn pakkie aan. Vervolgens werd mij verteld dat het in Afrika zo is dat als een kind kwijt het is het de schuld van de kind is, want deze behoort bij de ouders te blijven en niet weg te lopen. Na dit hebben we de uniform van de politie aan mogen trekken. Aahhh wat gaaf en wat is zo een pak zwaar zeg, jeetje als je hier de hele dag mee moet staan pff.
In de avond ben ik met 4 vrijwilligers naar seapoint gegaan om een marktje te bezoeken. Het stond helemaal vast. Het duurde drie uur om er te komen, waardoor het marktje al dicht was. We hebben een heerlijk strandwandeling gemaakt en zijn ergens gaan eten.

Dag 22 donderdag 11 december
Dertiende werkdag
Vandaag had ik mijn dag vrij, omdat ik zaterdag had gewerkt. Ik heb vandaag weer wat dingetjes geregeld voor mijn reis met mijn ouders. Daarnaast had ik afgesproken met iemand bij de waterfront. Hier was ik nog nooit geweest. Wauw super mooi en heel luxe!. Het is een haven met daaromheen winkeltjes, een foodmarket. We zijn hier lekker wezen wandelen, hebben wat gegeten en hebben het eigenlijk niet te laat gemaakt, omdat we allebei een afspraak hadden in de avond. Ondanks dat ik vrij was heb ik toch in de avond gewerkt. We hadden chritsmas by cristel lights op het strand. Mm ik wist niet wat ik voor mij moest zien bij dit. Alle straatmensen/ kinderen en kinderen van de settlements kwamen hiernaartoe. De straatmensen moesten er zelf voor zorgen dat ze naar het feest kwamen. We hebben uitnodigingen gegeven toen we met de mensen op straat aan het werk waren. De kinderen uit de settlements werden opgehaald met busjes. Er gingen een paar ouders mee om op hun te letten. Wat een super gezellig feestje. Iedereen had een kerstmuts op, we hebben kerstliedjes gezongen en er werd eten uitgedeeld. Het eten was gedoneerd door Indonesische mensen die hadden het eten klaargemaakt voor ze. Daarnaast was er snoep, drinken en cadeautjes. Ook kregen ze eten mee naar huis, zoals je ziet wordt er veel gedoneerd aan deze mensen, maar of dit genoeg is voor de hele week vraag ik mij dan af. Er was 1 vrouw die was hartstikke dronken. Die was hard aan zingen, viel steeds om en gaf geen aandacht aan haar kindje. Het kindje wilde aandacht van haar moeder, ze was aan het trekken aan haar broek, huilen. Het kindje viel steeds om, omdat moeder dit niet in de gaten had en haar omstoten. Er was 1 politie agente die op het feest was. Deze gaf alleen aan dat ze stil moest zijn en moest stoppen. Ik begreep er niks van, waarom werd deze mevrouw niet gewoon weggestuurd. Ze verstoorde het feest, negeerde haar kind die door haar steeds viel??? Ik blijf mij elke dag weer verbazen wat er gebeurd. Op het einde waren er twee jongen uit Mexico die 3 maanden vrijwilligerswerk hebben gedaan bij TLC. Ze waren al even klaar met het werken bij TLC, maar vandaag wilde ze er nog bij zijn. 1 van de jongens was erg hecht met 1 jongetjes. Het jongetje van 4 jaar die aan de alcohol en drugs zit. Het is een super klein jongetje, omdat deze niet goed groeit vanwege het gebruik van drank/ drugs. Wat was dit een emotioneel moment. Het jongetje rende naar J. toe en besprong hem. J. kreeg tranen. Wat een super mooi moment om zo een grote stoere jongen, zijn kwetsbare kant te zien en het kleine jongetje in zijn hand. Het jongetje had niks door had een grote lach en zei dag J. Aan J. zijn gezicht zag je dat hij zich groot probeerde te houden, zodat het jongetje niet te veel verdriet zag. Ik deed een arm om hem heen toen de auto vervolgens weg reed. Hij zei ‘sorry for this’. En ik zei nee dat maakt niet uit, het is goed om je te uiten dan het in te houden. Waarom zeggen mensen toch altijd zo snel sorry. We zijn daarna een borreltje gaan drinken om het even los te kunnen laten en zijn vervolgens naar huis gegaan.

Dag 23 vrijdag 12 december
Vandaag ben ik thuis gebleven om mijn tickets verder te regelen, mijn mails te beantwoorden, alles te regelen voor Tanzania etc. In de avond ben ik naar de bioscoop gegaan om toch even uit het huis te zijn.

Dag 24 zaterdag 13 december
Ook vandaag ben ik thuis gebleven. Ik ben de hele dag bezig geweest om te kijken wat ik allemaal met mijn ouders wil gaan doen als ze er zijn. Wow wat een werk gaat er toch altijd inzitten als je dingen moeten uitzoeken en regelen.

Dag 25 zondag 14 december
Vandaag heb ik lekker uitgeslapen. Rond 4 uur ben ik met twee meiden naar de waterfront gegaan om heerlijk een pizza te eten. Daarna zijn we naar Campsbay gegaan om naar de zonderondergang te kijken. Hier kan je de mooiste zonsondergang zien zeggen vele mensen. Jammer genoeg is er bijna altijd bewolking bij de horizon, dus vandaag heb ik geen zonderondergang gezien. We zijn daarom maar een heerlijke cocktail gaan drinken en zijn daarna naar huis gegaan.